Sevgili Çocuklar
Küçük herifler ve küçü baayanların ablalığını yapmaktayım bir süredir. Sayın sıpalar birliğine bir bildiri mesajı niyetinde birkaç satır dizeceğim şuralara buralara. Sayın sıpalar birliği bana mayış da veriyorlar sağ olsunlar. Muhtelif sevdaların pençesinde mahzun çocuklara birkaç rüşvetli vaatlerim de var üstelik.
Aramız açılsa diyorum accık
su sızsa biraz
vedalar daha acısız olur hem.
Hayatın derin anlamına nüfus eden gülüşlerinizi diyorum
sansürleseniz de
özgürce mi yaşasak yaslarımızı.
Gayri resmi muzurluklarınız tehditkar baş parmağımızın gölgesinde reddedilecektir, söz.
Paytak bir adımdır yaşamak sizin için
aksak ve tırsak,
bilirem.
Bizim için ise yaşamak kaypak bir bakıştır. Sezinliyorum bunu sezara inat.
İşveli şiveli bozlak bakışlı ey kara gözlü garaoğlan, ay oğlan, can oğlan merhamet yaka önlüğün mü? Evet bu satırlar ilk ‘ey sevgili’ seslenişimin müsebbibi.
İtiraf vakti;
Mirzaoğlu Mirza ve Ali Haydar | Aras Ege ve Deniz Poyraz’ın kadim çatışmasına gözüm ilişir ara ara, ben hep kara gözlüleri kayırırım.
Ve dostlar
Bu gözlerim şu sıpalar birliği toplantısında batman ile Barbie'nin izdivacına şahit oldu. Marvel duy beni, bak sana sıpalar birliğinden bilgiler sızdırıyorum.
Ölüm korkusu mu ?
Bu Ölüm korkusu nasıl bir his acaba diye düşünüyorum
Bugün 87 yaşına girmiş büyükannemi ağlatacak kadar nasıl korkunç olabilir . Sürekli kendi başına kalıp sessizliği dinlemek isteyen kadını nasıl da yıllar boyu uyuduğu yatakta bile tek başına kalmayacak hale getirebiliyor .
Unutulma korkusu olmalı diye düşünüyorum çünkü bana da korkutucu gelirdi önceleri. düşünsenize sizden sonrakiler sizin en sevdiğiniz rengi,yemeği, çiçeği bilemeyecek; üzüldüğünüz zaman ne yaptığınızı, sevildiğinizde nasıl şen kahkahalar attığınızı bilemeyecek. Sadece odanın duvarına asılan donuk bir fotoğraf karesinden ibaret olacak o çok sevilen anne,eş,evlat, abla…
En kötüsü Ayçil'in de dediği gibi "Ama gün gelir, mevsimler duvardaki fotoğrafı da soldurmaya başlar." Ve artık o donuk fotoğraf karesine bile bakılmaz …
Anlıyorum seni babaanne ve üzülüyorum senin için. Yapılabilecek bir şeyim yok ki senin için sadece ellerimdeki kırdan yeni topladığım çiçekler ve hiç gerçekleştiremeyeceğim mutluluk vaatlerim var kınalı avuçlarına bırakabileceğim…
[23:39/04/08/2023]
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
Yazar Ne Yazar Ne Yazamaz
Sadece yazdığı kitapla okuruna ulaşmaya çalışan ve bunun için gece gündüz "kendi kitabından" alıntıları paylaşan, yaşadığı buhran dolu aşk duygusunuda okurları hasebiyle tekrar tekrar kendine yaşatan Yazar arkadaşlar bu eziyete bir son vermeli..
Zira ticari kaygısına düştükleri eserlerini taktir edecek olan yine okurdur. Yoksa şimdiden yazdıklarının üzerine bir o kadar daha para koyup afilli bir imzayla da kendilerine hediye edebilirler.
İnsana, topluma ve dahi yarına bir yararı yok çünkü.
(Benimle evlenmek ister misin Maria?
Oh Sinyor, ben ki Anadolunun bağrından kopan gencecik bir Hatunum, nasıl olur, nasıl olur size layık olmam?
Üzülme, benim nereden geldiği belli olmayan bolca param ve sana verecek sayısızca vaatlerim var. Yarına senedi yoktur sözlerimin, bir güzelde seni överim ne dersin?
Atıma binerken düştü ayakkabımın teki, bekle Sinyorum, bekle beni
vs vs.)
→ youtu.be/yYPb47podLM
Güzel vaatlerim yok benim...
Bir kalbim var,
Bir de sana ömür boyu bakabilecek GÖZLERİM...
Elimden gelen bir şey yok, büyük değil vaatlerim.
En azından hiçkimseden dünyaları beklemedim.😌