BİR AVUÇ İNANAN İNSANLAR İNSANLIĞA ÖRNEKTİR .
🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲
Uzun Bir
Gecenin
Ardından
Dakyanustan
Allah 'u Teâlaya
Kaçan Gençler
Ashab-ı Kehf Kıssası
Ashâb-ı Kehf, putperest bir hükümdar olan Dakyanus devrinde Tarsus’da yaşamış, îman ve tevhîd mücâdelesi vermiş olan sâlih gençlerdir. Zalim kral Dakyanus'un Ashâb-ı Kehf'e karşı sunmuş olduğu puta tapma teklifine karşı
İsrail Mescid-i Aksa'ya şah çekecek. Umarım mat olmaz Aksa.
İsrail ve Büyük Satrançta Son Hamleler
Şah / Mat mı?
Satranç en sevdiğim oyun ve yedi yaşından bu yana oynarım. Oyunu bana öğreten babam dışında birçok iddialı ismi yendim. Bazen de kaybettiğim oldu doğal olarak. Fakat genel olarak fena bir oyuncu sayılmam.
Satrançta meşhur açılışlar vardır; İspanyol açılışı, Hint açılışı gibi. Aynı zamanda
Olmak çabalamaktır, hepsi bu!...
Özgür seçimlerimizin bir sonucu olmayan bu çabalayış, kimilerimiz için bir ıstırap, kimilerimiz içinse sevinçli bir meşguliyet olarak deneyimlenebilir. Vurgulamak istediğim tam da bu: Conatus gereği eyleyip dururken bu yaşantıyı sözde yüce bir ereğe varmak için kederli bir mesaiye mi dönüştüreceğiz yoksa varılacak yeri bir kenara bırakıp yolda olmanın tadını mı çıkaracağız? Spinozacı olmak, kuşkusuz, kavramakla geçen bir yolda oluşu, kendiliğinden sevinçli bir yolculuğu, kavradıkça güçlendiren, güçlendikçe de sevinci artıran bir dönüşümü fark etmektir. Bunlardan hangisi öncedir? Önce Doğa/Tanrı'yı kavrayarak bilgeleşmeli, sonra da sözde yüce erekleri bir tarafa bırakabilir mi olmalıyız? Yoksa tersi mi? Bu sorular, aceleci modern yaşamlarımızın tuzaklarıdır. Bu soruları sordukça var-kalma çabamızın sevinçli bir yolculuk olmasını engeller, kederli meşguliyetlerimize kısa yoldan geri döneriz. Spinoza bizden âcil dönüşüm istemez; o bizden dingin bir kavrayış ve ağır bir farkındalık geliştirmemizi bekler.
Sayfa 86 - Erekselcilik
Ramazan'ın en güzel yanlarından biri teravih sonu gidilen mekanlar🤩
Bizim teravih tayfamız pardon kabilemiz yirmi kişilik. Var mı artıran?
Çanta arkadaşım Rıfkı hayırlı sahurlar diler :)
Karalama2
...?...?/1989...
Kendini haddinden fazla duyumsadığı için acıya ve korkuyuda haddinden fazla duyarlı arkadaşım için, burası tam bir cehennemdi. Her şeyiyle farklıydı Ankara'dan. Çok kültürlü, birçok etnik gruptan oluşan, bu etnik grupların bir nevi kabileci bir tutumla diğerleriyle arasına sınırlar koyarak birbirinden ayrıştığı, etnik
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Yalanlar sonunda hakikate götürmez mi? Anlattığım hikayelerin hepsi, ister gerçek olsunlar ister yalan, aynı amaca yönelmiyor mu? Aynı anlama gelmiyor mu? Her iki durumda da vaktiyle nasıl biriyken şimdi neye dönüştüğümü anlatıyorlarsa, o zaman gerçek ya da yalan olmalarının ne önemi var? Yalan söyleyen kişi bazen bir şeyin içyüzünü, doğru söyleyenden daha iyi ortaya çıkarır. Hakikat, ışık gibi kör eder. Yalansa, tersine her nesnenin değerini artıran güzel bir alacakaranlıktır.
Sayfa 83Kitabı okudu
Anlamanın Sırrı
Belkide insanı duygusallığın artıran şey içindeki duygunun ne olduğunu anladığı anda başlar. Bilmiyorum bugün bunun böyle olduğunu fark ettim. Kişi duygularının tezahürünü bir başkasında gördüğü zaman kendisine ait olan duygunun anlamlaştiğini hissettiği zaman henüz körüklemediği duygunun ilk kıvılcımını atmış olabilir. Kendisine o duygusallığın sebep olacak o duyguya daha çok kaptiriyormus gibi geliyor. Ama şunu da biliyorum ki "korku" duygusunda bu tam tersi oluyor. Evet insan bilmediği, tam emin olmadigi şeyden korkar. Ama korku dışındaki insanı duygusallığa düşürecek olan duygularda bu tam tersiymiş gibi düşünüyorum. Çünkü insan etkilenen bir varlıktır. Bu etkilenme bir insandan, bir kitaptan, bir şarkıdan veya herhangi bir olaydan olabilir. Ve bu etkilenme insanda icinde var olan bilmediği anlamlastiramadiği duygunun gün yüzüne çıkmasına vesile oluyor. Peki bu iyi bir şey mi buna hala karar veremedim. İçindeki anlamlandiramadigi duygu kendisini bulması mi daha iyi yoksa icinde kalması mı daha iyi ...
Şunu da düşünüyorum insan acaba anlamlandirdigi o duygu etkilenme sonucu kisiyi o duygu tarafından insanı hapsetmez mi ve o duygudan çıkmasını zorlaştırmaz mi?
Belkide anlamlastirdigimiz o duygu anlamlastirdigimız icin bize hoş bile gözükebilir çünkü artık onu tanıyorsun biliyorsun ve BENDE DE VAR diyorsun.
Ve bu benim diyorsun evet evet benim...
Amaaan belkide saçmaliyorumdur.
Olur mı bir gün aceb fasl-ı nev-bahâr-ı ferah,
Eser mi gülşen-i hâtırda rûzigâr-ı ferah . AÇIKLAMA :
Acaba bir gün ferah baharının zamanı gelir mi? ( Acaba ) hatır gülşeninde ferah rüzgârı eser mi?
_Şeytanla anlaşmak, yani Nevrotik kişinin kendi benliğinden vazgeçmesi, ruhunu satmasına karşılık gelmektedir. Psikiyatride bunu "kişinin kendine yabancılaşması" olarak adlandırıyoruz. Tıpkı bellek kaybı ve kişiliksizleşmede olduğu gibi kişi, kimlik duygusunu yitirmiş, kendine aidiyeti kalmamıştır. Sanki bir sis bulutu icindeymiş gibi
