Günaydın. Hayallerimizden vazgeçmek öyle kolay değil. Şartlar tüm mümkünleri söküp atsa bile... 
Amor Towles şöyle diyor: "Hayat insana hayallerinin peşinden gitmeyi imkânsız kıldığında, insan gizlice de olsa hayallerinin peşinde dolanır." Bunca kötülüğün olduğu dünyada, imkânsız hayallerin peşinde dolansak ne çıkar sevgili okur? Kime ne! Var
"GEÇMİŞİN YÜKLERİNDEN KURTULMAK"
Geçmişte belki çok acı şeyler yaşadın, alman gereken sevgiyi alamadın, kötü muameleye maruz kaldın, belki de ihmal edildin. Sevilmedin, değer görmedin. Yaşadığımız olumsuz olaylardan dolayı hepimiz biraz yaralıyız. Bazılarımız zaman içinde bu yaralarını tedavi ederken bazılarımızın yaraları ise hâlâ kanamaya ve acımaya devam etmekte.
Peki,
Filistin'de* Bir Gün
Bugün ömrümün en nasipli günlerinden biri. Bugün Filistin'den ülkemize gelen Filistinli gazilerimiz ve onların refakatlerine ayrılan bir otelde 24 saatlik bir görevlendirme nasip oldu. Bugün bu kutlu davada bir karınca olmak nasip oldu. Ben bir hemşireyim, hastanemizde de Filistinli hastalarımız oldu ve oluyor ama burada olmak gerçekten
Cabir B. Abdullah (ra)
"Hendek Gazvesi'nin öncesinde Selman-ı Farisi'nin görüşü üzerine hendekler kazılmaya başlandı. Allah Resulü (sas) de bizimle beraber kazmalar savuruyor, topraklar taşıyordu. Günler geçti, Allah Resulü uzun süredir doğru dürüst yemek yiyememişti. Açlıktan takatinin kesildiği anlardı. Eve gittim hanımıma sordum: 'Evde bir şey var
Sayfa 306Kitabı okuyor
c) İbret Verici Bir Olay
Türkiye geneline yayılmış bulunan alışveriş merkezleri Migros'ta da durum farklı değil... Yalnız burada cereyan eden farklı bir olaya şahit oluyoruz. Gerçi bu hadise birçok yerde olup gidiyor, ama farkına varıp da hakkını aramak isteyenler hemen hemen yok denecek kadar az... İşte bu "az"lardan biri de Zekeriya Alşan ve ailesi...
Bu düzen mi farklı, ben mi?
Hayatın ve insanların öğrettikleri neden eylemleriyle çelişiyor? Yalan mı söylüyorlar yoksa sadece kendilerini mi kandırıyorlar? Demagoji denilen şey, duygu ve düşünce hırsızlığı değil midir? Koca bir dolandırıcılık değil midir?
Terimi süslü taktikler olarak pazarlıyorlar. Uyuşturucunun küçük dozlarıyla yapılan ilaçlar nasıl ki bize şifa verirken, fazlası bizi zehirler ve bağımlılık yaparsa; demagoji de öyle değil midir? Sağlıkta ve benzeri iyiliklerde azı fayda sağlar ama fazlası ruhumuzu çürütür, benliğimizi esir alır.
Bu dünyada bana göre iki tür yaşam var: Biri, her şeyi mantığın süzgecinden geçirip genel doğrulara göre şekillenen, akıl ve ahlakla örülen bir yaşam. Diğeri ise, doğru bilgileri kendi çıkarlarımız için eğip bükerek 'doğru yaşam' diye pazarlanan, aldatıcı ve sığ bir varoluş.
Peki, biz hangi yolu seçmeliyiz? Mantığın peşinden gidip özgür mü olmalıyız, yoksa kendi kurduğumuz yanılsamalar içinde köle mi kalmalıyız? Gerçekten yaşamak nedir? Kendi doğrularımızla mı yoksa evrensel doğrularla mı yol almalıyız?
Sorularla dolu bir dünyada, cevabı kim verecek? Bu düzen mi farklı, yoksa biz mi?