Bu bitmez tükenmez Pazarlarda var olma acısı kendini tümüyle gösterir. Bazen bir şey içinde kendimizi unutmayı başarırız; ama dünya içinde kendimizi nasıl unutabiliriz? Bu olanaksızlık o acının tanımıdır. Bu acının yakaladığı kimse hiçbir zaman iyileşmeyecektir, evren tamamıyla değişse bile. Değişmesi gereken yüreğidir, oysa yürek değişmez; onun gözünde, var olmanın da tek bir anlamı vardır: Acısına gömülmek.
Sayfa 31Kitabı okudu
haklı olma çabası egoyu besler kişiliği yok eder
Hiçbir şey egoyu haklı olmak kadar besleyemez. Haklı olmak, zihinsel bir pozisyonu tanımlamaktır; bir bakış açısı, bir görüş, bir yargı, bir hikâye gibi. Haklı olmanız için, elbette ki başka birinin haksız olması gerekir ve ego da haklı olmak için başkalarını haksız çıkarmaya bayılır. Diğer bir deyişle: Daha güçlü bir benlik duygusuna sahip olabilmek için, başkalarını haksız çıkarmanız gerekir. Şikayet
ve tepkisellikle, sadece bir kişiyi değil, bir durumu da haksız çıkarabilirsiniz; örneğin "bunun olmaması gerekirdi," demek gibi. Haklı olmak, yargılanıp haksız çıkarılan bir kişi ya da bir durum karşısında size hayali bir ahlaki üstünlük kazandırır. Bu, egonun açlığını çektiği üstünlük duygusudur ve böylelikle kendini güçlendirir.
Sayfa 28Kitabı okudu
Egonun Özü
Bazı insanlar kendilerini zihinlerindeki sesle - istek dışı ve sürekli düşüncelerle onlara eşlik eden duygular - öylesine derinden tanımlamışlardır ki zihinlerinin esiri olduklarını söyleyebiliriz. Bunu hiçbir şekilde fark etmediğiniz sürece, düşünen kişiyi kendiniz sanırsınız. Bu egosal zihindir. Egosal
diyoruz, çünkü her düşüncede - her anı, her yorum, görüş, bakış açısı, tepki veya duygu - bir benlik duygusu vardır. Ruhsal açıdan ele alırsak, bu bilinçsizliktir. Düşünceleriniz, zihninizin içeriği, elbette ki geçmişinizle şartlanmıştır; yetiştiğiniz ortam, kültürünüz, aile geçmişiniz vb. gibi. Bütün zihinsel faaliyetlerinizin özünde, sürekli tekrarlanan belli düşünceler, duygular ve tepki kalıpları vardır. İşte bu kimlik, egonun kendisidir.
Sayfa 26Kitabı okudu
tek felsefesemiz:sahibim o halde varım
Ego, sahip olmayı Varlık ile birleştirme eğilimindedir: Sahibim, o zaman Varım. Ne kadar çok Sahip isem, o kadar çok Varım. Ego karşılaştırmalarla varlığını sürdürür. Başkalarını görme şekliniz, kendinizi görme şekline dönüşür. Herkes bir malikanede yaşasa ve herkes zengin olsaydı,malikaneniz ve zenginliğiniz benlik duygunuzu güçlendirmek için bir araç olamazdı, çünkü çok sıradan olurdu. O zaman sahip olduğunuz zenginlikten vazgeçerek basit bir kulübeye taşınır, bu kez
kendinizi diğerlerinden daha ruhsal görerek egonuzu beslerdiniz. Başkalarının size bakış açısı, nasıl ve kim olduğunuz konusunda size ışık tutar. Egonun özdeğer duygusu, başkalarının gözündeki değerinizle doğrudan ilgilidir. Başkalarının size bir benlik duygusu vermesine ihtiyaç duyarsınız ve eğer büyük ölçüde özdeğeri ne kadar şeye sahip olduğunuzla bağdaştıran bir kültürde yaşıyorsanız, bu kolektif aldanmanın ötesine geçemi-yorsanız, bütün hayatınızı özdeğerinizi ve benlik duygunuzu güçlendirmek için sürekli yeni şeylere ve daha fazlasına sahip olmaya çalışmakla geçirirsiniz.
Sayfa 20Kitabı okudu
“Bildiğim şu ki, herhangi bir anda oynadıkları rol ister kral ister dilenci olsun, bunlar ölüme gün sayan varlıklar, o kadar. İstiyorum ki daldıkları uykudan uyanıp bu gerçeği görsünler ve birbirlerini katletmekten vazgeçsinler, çünkü bu dünyada cesur olmanın, kahraman olmanın, hayattan keyif almanın, heyecan duymanın başka, daha iyi yolları var. Sonunda ölüm değil, hayat olan yolları. Ülkenin kimliği, yönetimin dayalı olduğu politik kuram neyi değiştiriyor ki? Vatandaşların acısı, ölümün kaçınılmazlığından kaynaklanan kederi şu ya da bu şekilde azalıyor mu, bu insanların ayağı yere daha sağlam basıyor, yüzleri daha bir gülüyor mu?
Sayfa 67Kitabı okudu
Ferda
Ferda
Tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu Ebru Cündübeyoğlu’nun 2019’da yayınlanan ilk romanı “Ferda”...
Ferda... Ferda Hoca... Emekli bir felsefe öğretmeni ve yazarın Alzheimer ile imtihanı... Nasıl anlatsam çok tatlı ifadeler var içinde, anıları anlatırken kullandığı, kendini ifade ederken yaptığı benzetmeleri çok güzel. Duygularını çok iyi yansıtmış. Altını çizdiğim yerler yine bol bol var. Kitabı beğendim. Etkileyici yanları çok vardı. Okurken yer yer içim burkuldu, duygusallaştım. Ben de unuttuklarımı hatırlamaya çalıştım. Unutmak, unutmaya başladığını farketmek, bile bile herşeyi ve herkesi unutmaya hazırlanmak ya da hazırlanmaya çalışmak... Nasıl ifade edeceğimi bilemedim, ama zor, hem de çok zor olsa gerek Duygusal, hüzünlü ama aynı zamanda çok samimi bir roman. Okumanızı tavsiye ederim.
Hastalığa hazırlık aşaması önce kişinin kendini zorluyor, üzüyor, hırpalıyor. Ya sonra, herşeyi herkesi unutup, yaşadığın zamanlar birbirine girdiğinde. Senin için farklı bir boyut başlıyor. Peki ya sevdiklerin için, seni sevenler içinse daha farklı, daha acı bir boyut... Unutulmuş olmanın acısı. Kimi zaman annenin annesi, kimi zaman annenin komşusu, kimi zaman babanın arkadaşı oluyorsun... Hergün yeniden tanışıyorsun onunla... Her zaman hatırlamak ve hatırlanmak dileğiyle... Buraya kadar benden, yani Nazlıca
Keyifli okumalar dilerim
nazlıcaokumalar - instagram
