İSİMSİZ BİR ÇOCUĞUM
Ben isimsiz bir çocuğum,
Adımı sormayın bana, benim bir adım yok,!!
Ben hiç yaşamadımki sadece geçtim buradan, Baksanıza adım bile yok tarih kitaplarında,
Oysa hergün ölüyorumdum çığlık çığlığa..
Adım sanım yok, ne kitaplarda varım ne yerim yurdum belli, hergün ölüyorum ama çığlığımı feryadımı bile duyanım yok kulaklar tıkalı diller laldır bana...
Hergün ölür dururum tel örgülerin arkasında,
Çığlığım yükselir arşı alaya, hergün ne çok gözyaşlarım düşer toprağa, gözyaşlarımdan anlayan yok tümden kaybolmuş buralarda..
Hergün kuru bir ekmek derdiyle ne çok ölürüm, Ne çok hasretim bir sarılmaya, hergün gülüşlerim bombalara gelir, hayallerim enkazların altında can verir..
Hergün milyon kez ölsemde gözler kör kulaklar sağır diller laldır bana,
Bana adımı sormayın adım yok göremedim anne babamı soramadım adımı sizde sorup durmayın adımı ben isimsiz bir çocuğum...
İki mısra okur bir ah çekersin.
İtiraf etmek gerekirse güzel şeyleri pek paylaşmak içimden gelmiyor. Konu kitaplar ve yazarlar olunca...
Eskiden bir alıntının güzelliğini farketmezdim taa ki burayı yani 1k'yı kullandıktan sonra.
Sözcüklerin büyüsünü kalıpların etkisini gördüm. Artık kitapları farklı bir şekil de okuykuyorum daha dikkatli daha hassas, dedektörle altın arayan fukara gibiyim. Kitapları okurken.
(Fukaraysan dedektörü nereden buldun bu apayrı bir konu:),)
Akif İnan'ın okuduğum ikinci güzel kitabı, şiir kitabı diyelim. Birincisi 
Hicret
Evet şiir yazarken nazik olacaksın, kalbin derisi yüzülmüş acısı hissedilecek, taptaze bir acı sinecek göğünde. Bir gayen olacak ona yazacaksın. Bir beyefendi bir hanımefendi olacaksın. Sözcüklerin takım elbiseli olacak. Cümlelerin bir yere girdi mi insalara ayağa kalkma refklesi oluşturacak. Sözcüklerine ses geldi mi koca koca orduları suspus edecek. Yazdıkların habersize dert katsın, derdi olana merhem katsın. Şarap gibi sözlerin olsun eskidikçe güzelleşen. Özünde amber koksun misk koksun. Kendine has bir teri olsun. Kelimeleri çiğnedin mi sindirmesi yıllar sürsün. Öyle kucakla ki yazdıklarını, kucağına altın oranda sığsın.
Biri parmağına diğeri kirpiklerine takılsın. Gözlerini kırpınca kelimler birden şıngırtdatsın. Nefes alsın varım desin. Sen yokken konuşsun, arkanda veled-i salihan olsun...
Bir şiir kitabının neresi anlatılabilir ki?
Anatılacak bir şey varsa o da okuyucuda yaşatılan hezimettir, depremdir, travmadır, beyin şokudur, çalkantıdır, güzelliktir, muştudur, sevecenliktir...
Iki mısra okur... bir ah çekersin. Sonra bekler tekrar okur tekrar ah çekersin.
Sonra bu bana yetersin-dersin-çekip-gidersin.
' Kendimi ciddiye almam giderek güçleşiyor. '
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Aşk insanın sadece psikolojisini ve kimyasını değil; tarihini, müziğini, coğrafyasını, edebiyatını, fiziğini, beslenme çantasının içindekileri, hayat bilgisini de değiştiriyor.
Sayfa 5 - İletişim Yayınları
