İlk kez Nezihe Meriç kitabı okudum. Anladım ki eksikler hiç bitmiyor sadece görmezden geliniyo. Okur kimliğine leke sürdürmemeye çalışma. Ortamlarda havamıź eksilmesin çabaları !!!
Kitap 6 öyküden oluşuyor.
1.Varım Diyorum İnanmalısınız
Biz kızlar ne çok seviyoruz cesur kadın hikayesi dinlemeyi. (Dinlemeyi!!!!)
2.Menekşeli Bilinç
Biz kadınlara bir eleştirim: Hayatlarımızdan memnun olmayıp hayatını dilediği gibi yasayan insanlara çamur atmayı ne çok seviyoruz. Menekşeleri sineklensin diye uğraşıp bitirmeye çalışırken özgürlükleri,kendimizi kandırdığımız hayatımızın kapılarını kapayoruz imrendiklerimize.
3.Giderek Daha Güçlü
Bu bölüm baba Kapıcılar Kralı filmini amınsattı. Ne yani canım yalnız başına yaşayan bir kız apartmandaki bütün hatunların begendiği bir çocuğu eve getirdi diye kapısına dayanmak. Ne ayıp...(seni merak etmiştik kuzummm)
Ilgıncar: kuşkirazı/ yabani kiraz
4.Hışhışi Hançer
Siz çok muhterem mahalle sakinleri sıkıntınız nedir???
Namus! Namus! Namus!
5.Açar da Tutku Gülleri Açar
Ah gençlik!!! Bazı yaşlı teyzeler zamanında yapamadıkları şeylerin acısını başka kızlardan çıkarıyor. Üzülüyorum yapmayın.
6.Sancılı Us Bizdedir.
Yazılanlar tamamen benim yorumumdur. Kitabı çok sevdim aykirı kadınlar, dedikoducu komşular, yaşlı teyzeler, menapozdakiler.... ne ararsan var aslında bizler bu durumlarla her gün karşılaşıyoruz ama anlatamıyoruz.