Varlığın Özü Muhabbet
Âlemlerin Rabbi, âlemde bilindik kıldı kendisini. Görünmezini görünüründe kaydetti. Sonra döndü kendisine nazar etti, kaydettiğini seyretti.
Bütün yaratılmışlarda bir hayranlık gülümsemesi.
Bir seçilmişlik sevinci.
Ama O, gizli bir hazineydi. Daha fazla bilinmek, farklı bir nazarla seyredilmek istedi. Yaratmaya devam etti.
Göründü görünmesine ama yine de yetmedi, göründükçe perdelendi. Yaratmaya devam etti.
Alem O'nun cümlesiydi şimdi. Öznesi gizliydi ama isimlerinin her biriyle cemicümlede tecelli etti. Yarattıklarının üzerine isimlerinden, sıfatlarından, fiillerinden bariz bir ışık düşürüverdi. Lâkin tümünü taşımaya güç yetiremezlerdi. Bölüştürdü bu yüzden. Kimine bir, kimine üç, kimine beş emanet etti.
Oysa sonsuzdu isimleri ve O, hâlâ gizli bir hazineydi.
O'na şimdi ismini, esmasını, sıfatını, vasıflarını, benliğinde tümüyle taşıyıp toplayacak, şimdiye kadar yarattıklarının hepsinden daha güzel, daha mükemmel bir şey lazımdı.
Belli ki Âlemlerin Vâredicisi,
Gizli saklı hazineydi. İki nokta arasındaki yek-cümlede kendi sırrını kendine açmak istedi. Evvelini saklı tuttu. Ahirini gösterdi.
Varlığın özü muhabbet.
Âdem'e sıra geldi akıbet.
Sayfa 17Kitabı okudu
“Bunun esası Hz. Peygamberin (s.a.v.) şu buyruğudur:
“Biz peygamberler, insanların en çok sıkıntı (belâ / musibet) çekenleriyiz. Sonra derece bakımından bize yakın olanlar; sonra da onlara yakın olanlar gelir...”
Allah Teâlâ, bu büyükleri hep kendi huzurunda ve zinde tutmak için onların sıkıntılarını devam ettirir. Çünkü onları sever. Onlar sevgi (muhabbet) ehlidir, Hakk’ı severler. Seven, kesinlikle sevdiğinden ırak olmak istemez.
Sözün özü sıkıntı, onların kalplerinin çengeli ve nefislerinin bağıdır. Onların hedeflerinden sapmalarını ve Yaratıcılarından başka bir varlığın yanında huzur bulmalarını engeller”
EpubKitabı okudu
Gizli saklı hazineydi. İki nokta arasındaki yek-cümlede kendi sırrını kendine açmak istedi. Evveline saklı tuttu. Ahirine gösterdi.
Varlığın özü muhabbet.
Âdem'e sıra geldi akıbet.
Sayfa 21 - TimaşKitabı okuyor
Hikâye: Allah Sevgisi
Allah sevgisi her şeyin başı ve bütün sevgilerin de en saf, en duru
kaynağıdır. Hep O'ndan akar gelir, akıp gelecekse sinelerimize şefkat ve
muhabbet. O'nunla olan alâkamız sayesinde güçlenip pekişecektir her
türlü insanî münasebet. Allah sevgisi bizim dinimiz-imanımız, odur cesetlerde canımız. Varlığın özü, esası O'nun sevgisidir; neticesi de Cennet şeklinde o ilâhî muhabbetin bir açılımı. O sevgiye bağlı yaratmıştır yarattığı her şeyi. Muhabbetin tecelli alanı ruhtur.
Her şeye karşı duyduğumuz ve duyacağımız sevgi ve alâkayı tamamen O'na bağlayıp aşk u muhabbeti gerçek değerine ulaştırabildiğimiz
takdirde, hem değişik dağınıklıklara düşmekten kurtulacak hem de dış
yüzleri itibarıyla sevilip alâka duyulan şeylerden ötürü şirke düşmemiş
olacağız. Bütün varlığa karşı muhabbet ve münasebetlerimizde doğru
yolda yürüyenler gibi kalacağız. O'nu sevdiğimizi dillendirmeli; mazhariyetlerimizin şükrünü eda etmeliyiz ve her hâlimizle O'na karşı alâka, irtibat ve münasebetlerimizi seslendirmeliyiz.
Gizli saklı hazineydi. İki nokta arasındaki yek-cümlede kendi sırrını kendine açmak istedi. Evvelini saklı tuttu. Ahirini gösterdi.
Varlığın özü muhabbet.
Sayfa 21Kitabı okudu
Varlığın özü muhabbet.
Demek ki Rabbimiz'in sırlarının anahtarı muhabbettir. İnsana verilen bu yüce makamlar, hilafet ve meleklerin bile üstündeki konum ancak muhabbet sayesinde elde edilebilir. İbadet de ticaret de sanat da ilim de muhabbet ile olursa makbuldür. Çünkü varlığın özü muhabbettir.
Sayfa 196Kitabı okudu
Gizli saklı hazineydi. İki nokta arasındaki yek-cümlede kendi sırrını kendine açmak istedi. Evvelini saklı tuttu. Ahirini gösterdi.
Varlığın özü muhabbet.
Adem'e sıra geldi akıbet.
Sayfa 21Kitabı okudu
Varlığın özü Muhabbet,
Adem'e sıra geldi akıbet...
Sayfa 21Kitabı okudu
"Güzellik bu hikâyenin dönüp dolaşıp varılan eylemi. Bu kadar güzelliğin arasına kaçınılmaz olan aşkın kelimesi de geldi yerleşti. Bu ilk erkek, ilk kadına, kendisinden sonraki bütün erkeklerin bütün kadınlara duyacağı kuvvenin yekûn fiiliyle muhabbet etti. Havva böğründen çıkıp da yanına uzandığında, anlamsız erkek oluşu bir anlam kazandı. Varlığın özü muhabbet; gizliydi Âdem, aşikâr kılındı."
Sayfa 73
