Ölüm, bir uyanış.
Sayfa 552 - II. CiltKitabı okudu
...sonra birden her şeye zehir karışıyor.
Sık sık uysal bir gülümseme aydınlatırdı yüzünü, ama mutlu değildi.
Okur Takip Önerileri
Bu mahvolmuş zavallı insan başarısızlıklarının, şanssızlıklarının suçunu yükleyebileceği bir dış neden arıyordu sanki.
Bedenimiz var olduğu ve ruhumuz onun gibi bir kötülükle yoğurulmuş halde bulunduğu sürece, hiçbir şekilde arzuladığımız, gerçek adını verdiğimiz şeye bizi tatmin edecek kadar sahip olamayacağız.
Ah şu muhteşem iradenle kendine şehitler yaratan hayat...
"Haklarında korkunç hikayeler duyduğum acımasız vahşiler, kana susamış yamyamlar bunlar mıydı? Bu insanlar birbirlerine karşı, fazilet ve merhamet üzerine makaleler hatmeden, ilk defa yüce ve asil İsa'nın dudaklarından dökülen o güzel duayı her gece okuyan birçok insandan daha iyi davranıyorlar ve çok daha insancıllar."
Aslında yerlilerin çoğuna göre hayat, sık sık bölünen keyifli bir şekerlemeden başka bir şey değildir.
"Keder sonsuzdur, sevincin sınırları vardır."
Düşünceler bizim, olaylar bizim değiller.
Sayfa 85Kitabı okudu
Doğruluğun gücü güzelliği kendine benzetinceye kadar, güzelliğin gücü doğruluğu bir kahpeye çevirebilir.
Sayfa 73Kitabı okudu
Ölmek bir şey değil, yaşamamak korkunç.
Söz bir esintidir, o yüzden zekanın titreyişi de yaprakların titreyişine benzer.
Enjolras'ın etkileyici nutkundan sonra sesiz kalan isyancılarKitabı okudu
Ruhun çırpınmalarının yanında bir şehrin çalkantıları nedir ki?
İnsan toplumdan daha derindir.
(...) ilk aşkta bedenden önce ruha önem verilir; daha sonra tam tersi olur; bazen de ruhun hiç önemi yoktur (...)
Marius'un ilk aşkıKitabı okudu