Yaşam bi tercih meselesi
bana göre nasıl yaşayacağını insan birazda kendi belirler.
Yalnızlığı sevmeyen kendini sevmiyordur.
Başkasıyla var'olma gayesi kendine yetemediğindendir.
Elbet zaman zaman insan insana gerek duyar ama bunu ihtiyaç, varoluş çabası haline getirmesi kendi eksikliğindendir, kendine güvenmediğindendir.
Zaten birini yada birseyi de hep kendimiz için severiz ya.
Sende karşılık bulan şeyleri seni tatmin ediyordur iyi yada kötü.
Sadece farkında değilizdir sorgulamıyoruzdur çünkü.
Freud'a göre insanların bütün tipik davranışları, sorunları vs hep çocukluktan gelme!
Hatta daha da bombası kuantum fiziğiyle geldi, bütün insanlığın bilgi birikimi anıları vs senin hücrelerinde kayıtlı!
Evet evet bütün insanlık!
Ne kadar ilginç dimi ?
Enerjiden oluşan bizler sadece bugün değil tüm insanlık geçmişinden akış alıyoruz aslında.
E o zaman sen hangi duyguna yada yaşadığın şeye BENİM diyebilirsin ?
Kendini ara..
Bide OKU tabi mesela !
Peki insana neden sormaz Yaratıcı yaratılmak ister misin istemez misin, diye
Bu varoluşa bir isyan sorusu, bu isyan hali iki õnemli sorun barındırıyor kanaatimce Doktor. Birincisi, insan yoksa, bir hiçse ona var olmak isteyip istemediği nasıl sorulacak? Yok olan bir şeye soru sorulamaz. Yok olan bir şey ancak var edilir, var kılınır. Hastan y eksi 3 yılında bir embriyo bile değildi; sadece Yaratıcının (lminde, ilim cinsinden bir varlığı vardı. Yok olduğu için, var olmak nedir bilmiyordu. Yoktu ve var olmak gibi bir niyeti de yoktu. Sonra bir gün anne babasının cinsel birleşmesinin ardından yaratıldı. Varoluşunu annesine de, babasına da borçlu değildi. Anne ve babası, her kim iseler, sadece buna vesile oldular. Kısacası var edilip edilmeyeceğini sormak için önce onu var etmek gerekir. O zaman da insan za ten var olmuş olur ve bu soru gereksizleşir.
İkincisi, bu sorunun altında yatan saik, benliğin Yaratıcı kar- şısında kendi varoluş konumunu ayarlayamamasıdır. Yok ve hiç iken insana varoluş imkânı tanınması, tüm sahip oldukla- rının Yaratıcı tarafından verildiğini, sunulduğunu gösterir. Yani insan mutlak ācizlik, mutlak fakirlik, noksanlık ve mutlak ek- siklik mertebesindedir. Varoluş kimliği hiçlik olan bir insanın, kendisine varoluş imkânı tanıyan Mutlak Varlığa 'Beni neden yarattın, yaratırken bana mı sordun?' demesi bir sınır sorunu- dur. Mutlak Varlık, varoluş kimliği hiç olan bir şeye, 'Seni var etmek istiyorum, ne dersin?' diye niye sorsun ki? Böyle bir so- runun sorulması gerektiğine hakkı varmış gibi iddia etmek, Yaratıcı karşısında bir konum elde etme çabası, Yaratıcıyı bir nevi hesaba çekme girişimidir ve ciddi bir sınır ihlalidir."
Sayfa 234Kitabı okudu
İnsanın bu dünyada yapıp ettikleri, sa’y u gayreti, çabası ancak varoluş içinde anlamlı bir yere oturursa kendisine fayda verir.
Sayfa 111Kitabı okudu
İnsan ne çok istiyor gözlerinin içinde kendisini görmeyi...
Karşıda kendimi görsem kolundan tutar bir yüzünü yıkardım.
Saçını sıfıra vurur, yüzüne bir tokat atardım, çorba yapar sırtına dökerdim, kirpiklerine iltifat eder yakmaya çalışırdım.
Yolda ayağına çelme takar yüzü koyun yere düşmesini izlerdim. O haline hem güler, hem ağlardım...
Sonra eline bir kaç kitap sokuşturup sokağa atardım.
Niye yaptın diye sorarsa?
_ "Hiç" derdim.
Bunu sorduğun için mi varsın, var olduğun için mi sordun diye kızardım...
Bir lamba düşleyin yanıyor, gitgide yaşlanıyor ve açılıp kapanmaya başlıyor. Durumu fark ediyor ve yanmak meselesi ile mücadele ediyor. Her kapanışta tekrar açılıyor ama sorunun kapandıktan sonra açılmak değil, bir defa kapanmak olduğunu anlamıyor. Yanmak için uğraşıyor ama gitgide yoruluyor. En sonun da patlıyor...
Bu lamba, yansada yanmasada lamba mıdır?
Lambalığı ışık saçmasından önce mi gelir?
Lambayı lamba yapan saçtığı ışıksa tamamda, lamba ışıktan alakasızsa insan oğlunun onu değiştirme çabası niyedir?
Varoluş "Öz" den önce mi gelmektedir, yoksa Yağmur yavaş yavaş analitikleşmekte midir???
Yağmur ERDEM
youtu.be/O3QiRxP0U1E?si=...
Soluk alan her şey teyit edilemeyenle beslenir; birazcık mantık ilavesi bile, varoluş -Sağduyusuzluk çabası- için uğursuz olurdu. Hayata sarih bir anlam verin: Hemen o an cazibesini yitirir.
Metis YayınlarıKitabı okudu
Kierkegaard'ın tüm çabası insanı kendi içinde kendisi ile yüzleştirmek ve ona ben olma sorumluluğunu hatırlatmaktır. Kendi varoluş gerçekliği ile karşılaşmak insana mutluluk vermeyebilir. Kierkegaard'ın insanlara varoluş sorumluluğunu, ben olma ödevini hatırlatmasındaki amacı onları mutlu etmek olduğu kadar varoluş acısı ile tanıştırmak bu şekilde onlara yaşamlarının anlamlı olabileceği duygusunu vermektir.
Evren kimsenin bilmediği cevaplar manzumesi, ...
Duygularıyla yüzleşmek ona hep zor gelmişti.
Nasıl yaşayacağını bilemediği duygular, bir zaman sonra ilgisiz durumlarda saçma sapan bir şekilde saçılıverirlerdi ortalığa.
Çok müstesna bir kitap okudum.
Kişiler müstesna, adları müstesna, mekanlar ve olaylar müstesna, zaman müstesna..
Engin Geçtan hocamızın 
Hayat ve 
İnsan Olmak kitaplarını
Dedemin cenazesinden dönerken
El mürasele nısf'ul müvasele. Yazmak, yazışmak visalin yarısı. Kelimeyle! Kelimenin kifayeti ve insanın vekaleti. İnsan kelimelerin kifayetine devrediyor hasretin vekaletini.
Kanatların altından şehirler ve insanlar, kanatların üstünden pıhtılaşan zaman akıyor. Seyahat insana ve zamana dair eşsiz bir tecrübe. Meşakkat ve adım, tefekkür ve dua. Yolun ve zamanın beraber aktığı bir varoluş, farkediş çabası. İçimizdeki ölünün, ölüme isyanı.
Ey dağların denize uzanan büzüşmüş damarları! Ey gökyüzünün tercümesiz maviliği! Ey denizin dalgalarında boğulan pıhtılaşmış nazar! Ey renklerin simyacısı güneş!
Seyahat bir hikaye. İki ucu kavuşturmak için. Kavuşmak fiilini visal olarak açıklıyor lügatler. Kavuşmakta bir araya gelmek manası var, ama sanki visalde birleşmek daha baskın gibi. Ama bir'leşmek!
İbrahimin çağrısına uçan kuşların kanatları! Kanatların altından günahları taşıyan grostonluk gemiler geçiyor. Hangi deniz bir katre göz yaşından daha tuzlu olabilir? Hangi gemi, göz yaşındaki med-cezire karşı durabilir?
Vuslat, lügatte bilindik bir kelime. Karşılığı tebessüme mi, yoksa göz yaşına mı tekabül ediyor? Hikâyenin vuslata denk gelen kelimesi hangi hissin perdesine bürünmüş?
Visalin durakladığı yer kelime! Kelime güçlü ama âciz! O yüzden yarısına takat getirebiliyor visalin. Visalin yarısına kelimeyle ulaşan, kemaline göz yaşıyla ulaşabiliyor. "Handân ol gönül ki visâl ihtimâli var Firkat kemâle erdi kemâlin zevâli var" Hangi seyahatname bukadar veciz olabilir? Elbette bir kelime eksikle! Firkat ve visal lügatlerinin müşterek kelimesi: göz yaşı!
Kendinden önceki hikayelerin nesnesi olan insanın - ölümsüzlük duygusuyla - kalıcı özne olma çabası, onu yeni hikayeler kurmaya zorlar. İnsan özne olmayı ancak bir hikayesi olduğunda elde edebilecektir. İnsanın hikaye anlatma motivasyonun temeli buna dayanır. İnsanın özne olabilme gayreti onun hikayesini ve dolayısıyla yolculuğunu belirler...
Sayfa 30Kitabı okudu
