Herkese merhaba
Bugün sizlere yaşayan bir efsaneden bahsetmeye geldim gerçi onu tanımayan ve sevmeyen kimse yoktur Türk sinemasının Kraliçesi, Türk halkının kara gözlü kızı, benim deyimim ile de cennetten düşmüş bir melek Türkan Şoray'ı çok seviyorum gerçekten çok seviyorum filmlerini tekrar tekrar izlerken sanki ilk defa izliyormuşum
Kitap güzel, akıcı, yazar kaliteli bir çalışma yapmış. Ona lafım yok. Ben Osman Hamdi Bey'e kızdığım için yarım bırakıyorum. Nedeni...
Spoiler
Osman Hamdi, Paşa babası tarafından Paris'e hukuk okusun diye gönderiliyor ama bölümünü sevmiyor. Resim yapmak istediğini için sanat atölyelerinde takılıyor. Para sıkıntısı yok gayet rahat yaşıyor. Maria isimli bir kızla tanışıyor. Evleniyorlar ve İstanbul'a babasının konağına yerleşiyorlar. Küçük bir kızları var. Maria bütün ailesini Paris'te bırakıp, geliyor. Sonra Osman Hamdi, Bağdat'a göreve gidiyor -2 yıl kadar- o arada bir kızı daha oluyor. Fransızcası çok iyi olduğu için bu şekilde görevlere gönderiyorlar. Viyana'daki görevi esnasında 17 yaşında bir genç kıza aşık oluyor -o kızın adı da Maria- ve onu kendisiyle evlenmeye ikna ediyor. Birlikte İstanbul'a geliyorlar, ilk Maria'yı boşuyor ve küçük kızıyla Paris'e geri yollayıp diğeriyle evleniyor. Bu kadar kolay mı? Bu yüzden kitabın devamını okumaktan vazgeçtim.
TÜM KADINLARIN YAS FARK ETMEKSIZIN OKUMASI GEREKEN O KITAP
Çok çok çok muhteşem bir kitaptı. Kardeşime hediye edecektim vazgeçtim çünkü elimin altında olsun istiyorum ki dönüp dönüp bakabileyim. Bu kitabı az önce bitirdim ve 25 yaşındayım. Ama benim yanımdaki bir kadın için bile söyleyecek çok seyi var bu kitabın.
Yazarın verdiği örnekler çok güncel. Kendi zamanımızda yaşamış birisinin bizim sorunlarımıza ışık tutması ve orada olduğunu bile bile bilmediğimiz sorunları bie göstermesi çok çok çok kıymetli. Somut bir örnek vermek gerekirse okuldaki beden eğitimi derslerine kızlar neden daha az katılır veya profesyonel bir sporcu olmasak bile günlük hayatımızda spor,erkeklere göre neden daha az hayatımızda yer tutar kadınlar olarak?
Bu sadece tek bir örnek. Daha fazlası için kitabı okuyun ve çevrenizdeki bütün kadınlara (yas fark etmez ) okutturun.
Sevgilerle kalın tüm hemcinslerim. Yarın bizim için daha eşit ve adil bir dünyaya uyanma dileklerimle.
Sevmenin öldürdüğünü en hoş biçimde anlatan kitap
Zweig’in okuduğum bilmem kaçıncı kitabı. Bir gece oturdum, ve bitti. Ancak beni öylesine etkisine aldı ki, kitabın üstüne düşündüğüm sürenin okuduğum süreden fazla olduğuna eminim. Zweig’in, bir şeyleri uçlarda yaşayan insanların duygularını çok güzel anlattığını düşünüyorum. Bu kitapta da bir umut âşık olduğu adamın onu hatırlamasını bekleyen bir kadının gözünden aşkın en savunmasız hâli anlatılmış. Bir tarafınız inanmak istiyor bu aşkın gerçek olabileceğine, ancak bir tarafınız da böylesine saf ve yoğun bir sevginin yalnızca kitaplarda olabileceğini fısıldıyor size.
Açıkçası üstüne bir süre düşündükten sonra bu düşünceden vazgeçtim. Bu aşk öyle beklentisiz, öyle uçlarda yaşanmış bir aşk ki... Ana karakter olan kadın hiç kavuşamadı sevdiğine, yani bu aşkı hep hayallerinde yaşattı. Kişiliğiniz buna müsaitse hayallerinizin gerçekliğine kendinizi inandırmanız o kadar da zor olmuyor. Bu nedenle kavuşsalar her şey yine bu kadar güzel olur muydu, bundan şüphe etmekten alıkoyamadım kendimi.
Kadına hiç kızmadım çoğu kişinin aksine, aşk aptallaştırmaz mı neticesinde? Gururunuzu yok etmez mi?
Beni çok etkileyen ve düşündüren bir kitaptı. en sevdiğim kitaplardan biri olduğu da şüphesiz.
Bilinmeyen Bir Kadının MektubuStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022227.6k okunma
“Ben beni bıraktığım zaman, sen beni bırakma Yâ Râb!”
Ölümlünün ölümlüye aşkı, rüzgârda kuma yazı yazmak gibidir…
“Bütün dünyadan vazgeçtim, ahiret gözümde kalmadı. Ölmeden evvel ölüp, kanımı nefsime helal ettirdim. Aşk ile yandım, aşka battım da aşktan doğan bir nur oldum. Aşk sarayının mumuna, Hakk’ın pervanesiyim. Belâlardan çiçekler toplayıp, zehri bal eyledim. Doğduğum andan itibaren hep ağladım, hiç gülmedim. Nihayet ulûhiyetin kutsal makamına erdim. Kendi vehmî varlığımı yok ettim. Hz. Peygamber’in, ‘lî ma’allah’ makamına ulaşıp, aşk kâinatının kitabını yazdım da bir damla yaş, nasibim oldu.”
Yunus veda edip yola koyuldu. Köyün aşağı ucundaki hamamın yaslandığı yokuşu çıkınca aklı başına geldi. “Velâyet erine vardım, bana nasip sundular, alıcımın her çekirdeği başına on nefes verdiler, kâil olmadım. Ne olmayacak iş ettim, gafil oldum. İmdi bu buğday bir nice gün içinde tükenir, nefes ise ölünceye dek tükenmez. Ola ki himmet ettikleri nasibi vereler.” dedi. Kalbi buğulandı gözleri doldu, gözyaşları henüz yere düşmeden geriye döndü…
İçimdeki Kenan Ülkesi
#okudumbitti
İÇİMDEKİ KENAN ÜLKESİ & YUSEF MASADOW
Başladı yazmaya kalemi eline alınca, kelimeler birbiri arkasına sıralandı. Yazdıkça yazdı, çoğalttı kelimelerini. Sözcükler kelimelere, kelimeler cümlelere, cümleler de sayfalara dönüştü. Bir soru sordu kendine bunu kim bilebilir?
"Bunu Rabbim bilir ve o cevaplayacaktır." dedi.
