Gül kokunu koklamak nâsip oldu da
Yüzüne hasret gidiyorum.
Adını çokça duydum da,
Gönlümde bir yere koyamıyorum.
Sevmeyi sevilmeyi öğrendim de,
Bir senin kıymetini bilmiyorum.
Olmuyor yapamıyorum.
Hasret midir bu ceza mı ?
Söyle ne olur anlamıyorum.
Gidiyorum ölmeden önce ölüme,
Çık gayrı önüme artık nefes alamıyorum.
Hayaller içinde bile artık seni arıyorum.
Adı Sen olan herkeste senin bir benzerliğini sanıyorum.
Kimseler bilmese de hep Sana sesleniyorum.
Fâni ile başlasa da sözüm,
Gör ne olur gör hep sende bitiyorum.
Vazgeçtim artık susucam diyorum,
Gönlüme sızın düşüyor, bi çare oluyorum.
Nolur şikayet sayma benden geleni,
Bilirim Sen de gözlersin beni,
Ama bülbül değilim, bağına gelemiyorum.
Tut elimden bir elbise ver bana,
Bir köşeden de olsa Seni izlemek istiyorum.
Bilmiyorum inan hiç birşey bilmiyorum.
Artık kimse bende beni görmesin,
Şu canım da bir Sen, bir Sen kal istiyorum...
Vazgeçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Çünkü seni özlemeye artık tahammülüm yok. Üstelik bir gün her şeyin düzeleceğine olan inancımı da yitirdim. Ne küçücük bir ihtimal kaldı sana dair, ne de azıcık da olsa bir hayalim. Ben yalnızca seni değil, umudumu da kaybettim... Az önce sesini duymak istedim. Cesaretimi toplayıp numaranı çevirdim. Ama arama tuşuna basmaya gitmedi elim. Yalnızca 'Alo' demen bile yeterliydi, iyi olduğunu bilmek istedim sadece. Hâlâ oralarda bir yerlerde nefes aldığını bilmek iyi gelecekti.
Olmadı... Arayamadım... Sesini bile duyamadığım birini sevmek her geçen gün biraz daha yormaya başladı beni. Bu yüzden bir kere duyup bir daha özlemektense, hiç aramayıp böylece unutmayı seçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
İsterdim ki şuan seni bu kadar anmışken, kulakların çınlasın ve hatırla beni. Ara... Seni içimde tam öldürmek üzereyken suç üstü yap bana. Yalandan da olsa hâlimi, hatrımı sor. İstersen sus, hiç konuşma. Ama orada bir yerlederde olduğunu, arada da olsa aklına geldiğimi belli et. En çok şuan ihtiyacım var sana. En çok şuan sarılmanı istiyorum. Sevme beni inan bana bunun da hiç bir önemi yok ama bir zamanlar hiç sevmemişsin gibi davranman üzüyor beni. Buna tahammül edemiyorum. Çünkü bunu hiç hak etmedim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Şarkılarda geçen aklımızda kalan şarkı sözlerri😊
*Kankamla beraber hazırladığımız için şarkıların bazılarını bilmiyorum.Siz bakın beğenirseniz dinleyin:))*
•Ah bi bakana bir görene bir sorana bir sevene aldandım...
•Amman Amman bırakırsan adım çıkar serseriye..
•Ayy bana baktığın zaman bakıp daldığın zaman...
•Aldırma deli gönlüm..
•Aşk kaç beden
Vazgeçtim inan...
kendimden çoktan ama senden olmuyor kendimi koparamıyorum bir an...
🎶Sagopa Kajmer
Vazgeçtim.
Sevmekten değil lâkin,
Sevgimle toprağı çapalamaktan,
Belki seversin diye çabalamaktan.
Zaten...
Seni sevmek, vazgeçilecek şey değil.
Sensizlik yanıbaşımdaki düşmanken,
Senden vazgeçmek bir intihar girişimi.
Ben çabalamaktan vazgeçiyorum inan.
Bu denizin dalgasından vazgeçmek gibi.
Denizi halâ çok seviyorum lâkin,
Artık dalgası yoruyor beni, seni.
Kıyıya çekildim, seyrediyorum sevdiğim.
Bekleyeceğim şimdilik,
Dalganın seni bana getirmesini.
Belki sonra beklemekten de vazgeçerim.
Beklemek de yoruyor tabii.
Fakat daima severim seni.
Gönlüm bir bundan vazgeçmez bilirim.
Sana olan sevgimi öyle iyi besledim ki,
Beni bile güçlendirdi ve yüceltti sevdiğim.
Yani seni sevmekle kendimi sevmek bir.
Söylesene kendimi sevmekten nasıl vazgeçerim şimdi ?
☆~ GECE ~☆
İsterdim ki seni şu an bu kadar anmışken kulakların çınlasın ve beni hatırla.
Ara..
Seni içimde tam öldürmek üzereyken suçüstü yap bana..
Yalandan da olsa halimi hatırımı sor, istersen sus hiç konuşma..
Ama orada bir yerlerde olduğumu arada da olsa aklına geldiğimi belli et..
En çok şu an ihtiyacım var sana..En çok şu an sarılmanı istiyorum..
Sevme beni..
İnan bana bununda hiç bir önemi yok.
Ama bir zamanlar sevmemişsin gibi davranman üzüyor beni..
Buna tahammül edemiyorum.
Çünkü bunu hiç haketmedim..
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim..
Ezgin Kılıç
Çünkü yoruldum;
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…
Çünkü seni özlemeye artık tahammülüm yok. Üstelik bir gün her şeyin düzeleceğine olan inancımı da yitirdim. Ne küçücük bir ihtimal kaldı sana dair, ne de azıcık da olsa hayalim
Ben yalnızca seni değil, umudumu da kaybettim…
Az önce sesini duymak istedim.
Cesaretimi toplayıp numaranı çevirdim, ama arama tuşuna basmaya gitmedi elim. Yalnızca “alo” demen bile yeterliydi, iyi olduğunu bilmek istedim sadece. Hala oralarda bir yerlerde nefes aldığını bilmek iyi gelecekti.
Olmadı… Arayamadım…
Sesini bile duyamadığım birini sevmek her geçen gün biraz daha yormaya başladı beni. Bu yüzden bir kere duyup bir daha özlemektense, hiç aramayıp böylece unutmayı seçtim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…
İsterdim ki şuan seni bu kadar anmışken kulakların çınlasın ve hatırla beni…
Ara… Seni içimde tam öldürmek üzereyken suçüstü yap bana; yalandan da olsa halimi, hatırımı sor. İstersen sus, hiç konuşma. Ama orada bir yerlerde olduğunu, arada da olsa aklına geldiğimi belli et. En çok şuan ihtiyacım var sana. En çok şuan sarılmanı istiyorum. Sevme beni. İnan bana bunun da hiçbir önemi yok. Ama bir zamanlar hiç sevmemişsin gibi davranman üzüyor beni. Buna tahammül edemiyorum.
Çünkü bunu hiç hak etmedim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…
Sigarayı bırakmazsam ortalama kırk yıl daha ömrüm var; ama seni sevmeyi bırakmazsam korkarım ki öleceğim. Çünkü katlanamıyorum artık yokluğuna, çünkü öyle işlemişsin ki iliklerime, sen yetmezliğinden öleceğim.
Affet, bu gece seni sevmekten vazgeçtim…🍷
Bazı şeyleri unutamıyor işte insan.
Ne boğazında düğümlenen sözcükleri, ne vedalaşamadan ayrıldığın insanları, ne şimdiki aklım olsaydı dediğin geçmişini ve ne de düşündükçe ben bunu nasıl yapmışım dediğin içini kavuran pişmanlıklarını.
Hayat bazen doğru kararlar için anlık fırsatlar sunuyor, bazen de atamadığın her adım için sonu gelmez pişmanlıklar.
Ve şu zamanda ne kadar uzun sürerse bir iyilik hali, bende bir o kadar iyiyim işte.
Dallardaki meyveleri, yoldaki bir kaç papatyayı görmese gözüm, inan haberim bile olmaz yazdan ve bahardan.
Yalan değil, çoğu zaman keyif almıyorum bu hayattan.
Bir kaç defa, kaçıp gitmek de istemedim değil aslında.
Ama yeni başlangıçları ve o bilindik sonları kaldırmaz artık diye yüreğim, vazgeçtim.
Senin anlayacağın, bazı şeyler için fazlasıyla yorgun ve üşengecim. Ama gözlerim ne zaman huzur çekse ve bir bardak çayı içim, atıyorum kendimi yalnızlıklar diyarına.
Katlanılması zor boş muhabbetlerden, samimiyetini yitirmiş yüzlerden daha iyi geliyor bana, bu suskunluk, bu yalnızlık.
İçimde tarifsiz bir ağırlık var.
İster adına tükenmişlik de, ister karamsarlık.
İster yorgunluk de, ister huzursuzluk.
Bu aralar böyleyim işte..
Orda mutlu olduğunu biliyorum ama inan bencilce değil bu isteğim.
Olur da olamazsam buralarda
Yanağındaki küçük çukura saklanmak istiyorum,
Uyumak..
Yüzyıllarca uyumak..
İlla isim konulacaksa
Ben masal değil hayat demekten yanayım
Bu yolları yan yana yürümekten yanayım..
Erguvanlar açmaya başladı,
Mavi mi pembe mi ayırt edemiyorum renkleri,
kokuna bi isim bulmaya çalışmaktan da vazgeçtim.
Geldiğinde bir