#Eskilerden bir yazım#
Bu hayatta yenilmiş ve vazgeçmiş çok insan gördüm. Kendinden başka kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış. Oysa aramış, hep bir çıkış aramış. Ama sonunda hep çıkmaz yollara sapmış. Benim de hayat öyküm böyle. Başta güçlü ama sonradan öyle büyükçe yıkılan, yenilen, kaybeden baş karakter. Kendinden başka kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan. Ben ne yazı yaşadım
Sarp yokuşlara göğüs germek herkesin harcı değildir
İslâm'ın karşı cinse yönelik sevgiye biçtiği değere yönelik birkaç şey yazmak içimden geldi. Bu zamana kadar çevremde pek çok anlamayacak kişi olduğu için ve şahsen bu işlerle de uğraşmadığım için çok da yazı yazmak gelmedi içimden ama sanırım şimdi zamanı. İnsanların "Gericilik, yobazlık, ya buna mı inanıyorsunuz ya" dediği şeye
Beni daha yakından tanımak istiyorsunuz öyle mi? Bunu gerçekten istiyor musunuz?
Şunca yıl tanımak için gayret ettim, yine de başaramadım ben bunu. İnsan kendini tanıyamazken başkaları onu nasıl tanısın! İnsan bir meçhul, malumunuz! Kim kimi layıkıyla tanıyabilir ki! Hem de şuncacık zaman içinde. Şurada şu zamanda doğdum, şurada büyüdüm, şurada hayata atıldım, şurada hayattan atıldım diye birbiri ardına birçok cümle
Küçükken iletişim kurmakta zorlanan bir çocuktum. Ne arkadaşlarımla ne de öğretmenlerimle hatta ve hatta anne babamla bile konuşmayı pek sevmezdim. Hayali arkadaşlarım vardı. Onlar yetiyordu bana. Ben anlatmasam bile anlıyorlardı beni. Belki de bu yüzden hep içime anlattım içime içime ağladım. Anne babamın bir gün bile beni karşılarına alıp
Benim de bir sözüm var, deyin
GENÇLERE NE SÖYLÜYORUZ?
"Çocuklar bulunduğunuz yerle yetinmeyin, ilerleyin!"
Günümüzün marka dünyasında kafası karışan gençlerine, endeks ve parite izlemekten başı dönen yetişkinlerine ne tavsiye edersiniz?
C.G – Kafa karışıklığı çok iyi bir şey. Hayatı sorgulamayan, kafası hiç karışmayanlar var çünkü. Bin yılın birikimini kucaklayan iki Anadolu Hayvanı olarak şunu tavsiye ediyoruz: Sahip olmaya çalışma. “Ol”maya çalış. Olmak yola çıkmaktır. Bu yolculukta harita verilmez, tavsiyede bulunulmaz. Kendini, hayatın ırmağına bırak. Becerilerini, kendini keşfet. Sürüklenme, kendi rotanı çiz. Oysa günümüz insanı ırmağa girmeye korkuyor.
A.İ – Yürüyorsan yol arkada olmalı. Önünde değil. Sen yürüdükçe yol ortaya çıkmalı. Evet, çok riskli. Levha yok, çizgi yok. Yaşamak riski göze almaktır, cesarettir. Korkaklar, kaçaklar, ardına sığınacak bir şeyler arayanlar yaşadıklarını sanır. Herkes kahraman olamaz ama hayatı karşılayabilir. Annesini, babasını, öğretmenini, patronunu karşılayabilir. Mesela ben bastı bacak, kel kafalı, genetik falsoları olan, Sandıklı’dan çıkan bir adamım. Bunu kabul edip, simyacı gibi çalışarak varlığımı ileri noktaya taşıma gayretindeyim. Kendimi aşmaya çalışıyorum. Kendimizi tanıyıp buna teslim olmak yerine, aşmaya çalışmalıyız. Sokrat’tan bu yana insan şunu biliyor: Doğurdukça, yarattıkça yaşayacak. Cengiz’le gençlere şunu tavsiye ederiz: Çocuklar bulunduğunuz yerle yetinmeyin, ilerleyin! Benim de bir sözüm var, deyin. 
Ahmet İnam
