200
200. gün... Hayatımın en kötü 200 günü. Bunun böyle olması çok olağan dışı bir şey değil. Bana eğer bu ayrılıktan önce "ayrılık olursa nasıl olur" diye sorsaydılar, hemen hemen şu anki gibi bir durumu tarif ederdim. Yani beklenti dışı bir şey yok. Bu süreç ne kadar sürerse, bu günler de 201, 202... diye devam eder. Tabii ki de umut
Hayatın anahtarı
1.5 yıldır bu konulara merak salmış ve derinlemesine her kitabı okuyan biri olarak İlahi olanın belki de bilinçaltımdan çıktığını düşünmeye başladım ki zaten 
Carl Gustav Jung'da kolektif olarak bir bütün bağlantımız olduğunu söylüyor. Dünyamı yaratan kişi benim ilk olarak İç çocuğumla konuşma yapmaya başlamıştım ki şu anda iç çocuğumun bilinçaltı
II
Kurbağalara bakmaktan geliyorum
Dedi Yakup, bunu kendine üç kere söyledi
Telaşlı, açgözlü kurbağalara
Bakmaktan geliyorum. Ben sanki Yusuf
Ve Yusuf değil
Her gün bir tahtaboşta asılı duruyorum
Ve durmuyorum. Ben işte Yakup
Yok artık karıştırmıyorum.
Pesüs
I
Ben denizin kumları üzerinde durdum
Bir heykel tadında olan ve bunu geçen
Bir şekilde denizin kumları üzerinde durdum
Durdum ki, şehrin son kalıntısı onu unutmak olsa gerek diyordum.
Ve bütün ayrıntılarından sıyrılmış bir düzlüğün
Ayrı bir nesne gibi, daha sonra da
Hiç görmediğim bir yaratık gibi üstüme gelmeye başladığı bir şey olsa gerek
Ben
Sayfa 402 - Yapı Kredi YayınevleriKitabı okudu
bunları yazmaya henüz kitap bitmeden de olsa mecbur hissediyorum. bütüncül bir bakışın değil oldukça görücü bir tipin yaklaşımını benimsiyorum kısmen.
başından beri, kitapların cümlelerden kelimelerden müteşekkil olduğunu bu sebeple bütününden evvel cümle cümle neler hissettirdiğini kendi içimde tartışmış olarak ve istemeden bir sayfayı
_Kadın olsam hayat kadını olurdum.
_Bir çiçeğe konan kelebek olmaktansa, bir boka konan sinek olmayı tercih ederim.
_Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
_Beni soğuk, kibirli, ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.
_Yeterince dürüstsen, fazlasıyla
Okumayan kaybeder, okuyan zaten kaybetmiştir.
Kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi Yakup
Bunu kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup, her türlü çagrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Yakup!
Diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım
Ve içimden durgun ve çürük
