216 syf.
9/10 puan verdi
·
Liked
‘Cennette doğup çocukluğu cehennemde geçen göçebe bir şairim ben.’ diye tanımlıyor kendini Cemal Süreya. Gerçekten okuduklarımdan sonra kolay bir hayatı olmadığını anlıyorum. Hayatında yaşadığı acıları, çıkmazları, bunalımları hep süzgecinden geçirip şiirlerine aktarmış. Bir de aşkları var ki onlar hayatının büyük bir bölümüne yer edinmiş. Sıkıntıları onu Cemal Süreya yapmış. Acı beklediğinin tersine her defasında daha fazla yüklenmiş ona, başa çıkabildiği anlarda edebiyat onunlaymış. Şiirlerini sevdiğim bir şairin hayatını okumak bana o kadar iyi geldi ki. Şimdi bir çok satırına anlam vererek okuyorum. Okudukça da daha çok seviyorum. Sizde sevdiğiniz şairin ya da okuduğunuz yazarın hayatını ben de merak ederim diyenlerdenseniz ve bu şairlerden birisi Cemal Süreya ise bu kitapta onun hayatına tanık olma fırsatını yakalayabilirsiniz. Kitabı bitirdiğimde aklımdaki tek soru şu oldu? “Cemal Süreya hayatın böylesine acı taraflarını görmeseydi, bunalımlarını karmaşalarını dertlerini çekmeseydi hâlâ edebiyatın en tanınan şairlerinden biri olur muydu?
Keyifli okumalar. Hoşçakalııın.
Şükrü Erbaş hakkında ne söylesem nasıl anlatsam kelimelerle bilemiyorum.
Ben Ömür Hanımı yalnızca Ömür Hanımla Güz Konuşmaları’ndan ibaret ve o kadarıyla biliyormuşum.
Eşi Hatice Hanım’a olan sevgisi kimi dizeleri okurken gözlerimin dolmasına sebep oldu.
Canının burcu, acısının burcu, biricik eşi.
Eşi, Ömür Hanım’ı, Hatice’si, Şahgülü, Köroğlusu...
Nasıl diyor Sonsuz’un Uçları şiirinde “vakit, dünyanın dışında bir vakit” Yaşıyorum Sessizce kitabındaki her şiiri okurken vakit dünyanın dışındaydı sanki.
Senin canın nasıl acıdıysa güzel yürekli şairim benim de kalbim bir o kadar üşüdü.
*Neden kimse sana benzemiyor Haticeyle
Ölürsem çocuklarımı üzme dizelerinin arasında kaldı yüreğim, gözyaşlarım doldu yutkunamadım...
Beyazıt Çınaraltı'nın Sembolü ve Sürgünü Hüseyin Avni Dede
Ceyhun Atıf Kansu'nun "...yığılmış karanlığın önünde aydınlığın en eski türküsünü söylüyor, dirence ve yüreğe kalmıştır işimiz." dediği şair Hüseyin Avni Dede'nin 1977 yılında çıkardığı şiir kitabı Ben Ölmeden Önce... Benim elimde 1987 baskısı bulunuyor. Rahmetli babam sayesinde kitaplığımda bulunan bir kitap ve çocukluğumdan beri ara
"Çırak durdum yanında memleketimin
İnancımın halkımın hürriyetimin
Türküler deniz gökyüzü
Bir de Nazım Hikmet'in"mısralarıyla başlayan enfes serüvenimin esefle belirtmeliyim ki sonuna geldim.Bitmemesi için defalarca aynı şiirleri okuduğumu bilirim.Halbuki kitaba başlarken nihai amacım yalnızca yeni,özgün kalıplara ve muhtevalara
434 syf.
10/10 puan verdi
Dili çok güzel, sade ve akıcı. Altı çizilecek ve alıntı yapılabilecek yığınla satır dolu bir kitap. Şahsen ben okumaktan büyük keyif aldım, yaşamın her alanından izler buldum. Hiç bitmesin istediğim “Bir Delinin Senfonik Dokundurmaları” isimli şiirini aşağıya alıyorum.
-Sevgi,
Kilidi olmayan tek hazinedir.-
-Sevgisiz kalp ışık girmeyen mabet
Henry bilmelisin neden burada olduğunu
İsmet Özel yine kendi hayat çizgilerini açıkca,kimseyi memnun etme kaygısı gütmeden çiziyor.
Çiziyor ve bir makas gibi kendi hayatı üzerinden Türkiye,ardından ise dünyaya açılıyor.
Ne de garip bir adam!
Kendisini nesli tükenmiş bir adam olarak tanıtmasından anlamalıydık bu adamın genel kabul şeyleri söylemek için kalemini kendine silah
