Bu bir ikilem Paro... babasının katiliyle aynı yerde, hiçbir şey olmamışçasına dostça geçinmek; bilinmez bir yansıma gibi, beynin doruklarını tarayan. Ve ahmakça bir seremoni gibi, babasını özlemesi insanın, katilinin yanında...
Kimse beni anlamıyor Paro! Bilmelisin ki babam bir bağımlıydı, o gün annemi ve beni öldürecekti; katilse bizim hayatımızı kurtaran yürekli bir insandı... yıllar geçti, bedenim eskidi ve birçok şeyi düşünmek için oldukça fazla vakte sahiptim. Ailesini öldürecek babamı da affettim, babamı öldüren katili de. Bu bir çıkmazdı ve bu çıkmaza; dehşetli bir taarruz "dur" dedi.