Hayat
Nasıl da gayrete gelip coşmuştu akordeon! Direnip de dansetmemek mümkün değildi. Türkünün ahengine çoktan kaptırmışlardı kendilerini. Hayat bu, yaşanacaktır elbette!
Sayfa 37Kitabı okudu
Gece
Karanlık, bir sürüngen gibi yavaş yavaş ilerleyip yükselerek bütün köşelere siniyordu. Gece bastırmaktaydı gene, boğucu ve ıstıraplarla dolu bir gece. Yarın ne olacaktı peki?
Sayfa 106Kitabı okudu
Ve insanın insana artık el kaldırmayacağı gün gelsin diye öldürüyordu.
Sayfa 153Kitabı okudu
Kahramanlık
İnsan boşu boşuna ölmüyorsa o vakit ölmeğe değer. Çünkü o vakit acayip bir kuvvet sarar insanın benliğini ve sürükleyip götürür, ölümü düşünmezsin. Hatta ölmek mecburi olur artık. Bir an gelir ki, bile bile ve sabırla yürümek gerekir ölümün üzerine... Ama hakikatin senin ardında olduğunu bilmek şartıyle! Asıl kahramanlık da budur bence...
Sayfa 156Kitabı okudu
Ve işte burada ölmüştü kardeşleri. Sefalet içinde doğanlar ve doğuşları bugüne kadar bir köleliğin başlangıcı olanlar daha güzel bir hayat sürsün diye kahramanca, gözlerini kırpmadan ölmüşlerdi.
Yaşamak gerekiyordu evet, beklemeden, bir an önce yaşamak... Saçmasapan bir hastalık, ya da densiz bir feci tesadüf bir anda kırıp söndürebilirdi hayatı...
Sayfa 228Kitabı okudu