"Kendimi yürümeye zorlayarak yanağıma doğru sinsice yol alan gözyaşını sildim. Bende bu şans varken bu gözyaşı damlası yanağımda donar ve tüm dünyaya Noel Baba'nın gerçek olmadığını öğrenen bir çocuk gibi ağlamak üzere olduğumu ilan ederdi.
O zaman da ağlamıştım.
Şimdi de ağlamak üzereydim."
Sayfa 233Kitabı okudu
Korku mu sevgi mi? Hayatımızda SIKLIKLA aşağıdaki hangi belirtiler tezahür ediyorsa, o duygu hayatımıza daha çok hükmediyor demektir.
Korkular hasta eder, sevgi iyileştirir.
Korku yüreği daraltır, sevgi genişletir.
Korku zihni bulanıklaştırır, sevgi netleştirir.
Korku endişe üretir, sevgi huzur verir.
Korku kısıtlar, sevgi yaşar ve yaşatır.
Korku hiyerarşiktir, sevgi eşitlikçidir.
Korku ayırır, sevgi birleştirir.
Korku yok edicidir, sevgi yaratıcıdır.
Korku yargılar, sevgi değerlendirir.
Korku karamsardır, sevgi iyimser.
Korktuğun birini sevemezsin.
GERÇEK saygı sevgi temellidir, korku değil.
Sevginin olmadığı her yerde korku vardır. Korku sevginin yokluğudur. Sevgi ışık, korku karanlıktır. Bir mum ışığı bile koskoca salonu dolduran karanlığı yok etmeye yeter. Bir yudum sevginin bile umutsuz bir yaşamı aydınlatması gibi.
Güzel ve emsalsiz bir kar tanesi değilsin. Herkes gibi sende o çürüyen organik maddeden yapılmasın. Hepimiz aynı pürenin parçasıyız. Kültürümüz hepimizi aynı yaptı. Artık kimse gerçek anlamda beyaz ya da siyah, zengin ya da yoksul değil. Hepimiz aynı şeyi istiyoruz. Teker teker, hiçbirimiz hiçbir şey değiliz.
Yeri gelmişken, benim anladığım gerçek mutluluğun da bir rastlantı sonucu olmadığını, yaz yağmuru gibi birden bire başımıza düşmediğini söylemeliyim. Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk ufak tefek şeylerin birbirini tamamlamasından doğuyor.
"Her erkekte aradığın erkeğin yalnızca bir parçasını bulursun. Gerçek bir kadın için gerçek bir erkek Allah gibidir; her yerdedir ve hiçbir yerdedir. Aşk da budur zaten. Başka bir şey değil. Aramaktan vazgeç demiyorum, bulmaktan vazgeç!"
Bu kez kendimi yalnız denizde değil, karada da birçok küçük hayvanların vücudunda gördüm. /.../ Her an milyonlarca hücrem hareketsiz kalıyor, şekil değiştiriyor, madenlere dönüşüyordu. (Üçüncü Gün, Gerçek Bilgi Yolu ve Dönüş)
Sayfa 55