Öyle masum. Öyle güzel. Öylesine sevimli.
Öyle şaşkın. Öylesine sessiz. Öyle emniyetli.
Aydınlıktan mı incinmiş güzelim gözleri,
ağlamak mı belli değil yoksa gülmek mi, öylece etrafına bakıyordu.
Kervanbaşı ve iki adamı önce, tanrım, diye bağırdılar, ey Mısr'ın bütün tanrıları.
Sonra kaldırıp başlarını bir evreni aydınlatan güneşe baktılar, bir de bakracın içinde oturan çocuğa.
Çocuk daha güzeldi.
Sayfa 45