SARHOŞ GEMİ
Ölü sularından iniyordum nehirlerin
Baktım yedekçilerim iplerimi bırakmış;
Cırlak kızılderililer, nişan atmak için
Hepsini soyup alaca direklere çakmış.
Bana ne tayfalardan; umurumda değildi
Iç yolculuk...
Iç yolculuğuma dönmeliyim biraz da...
Gerçek dünya yeterince ürkütücü,gergin,acımasız,duyarsız ve güvensiz.
Koca bir denizin ortasında küreksiz bir kayıkla karayı bulmayı çabalamak kadar yorucu ve yıpratıcı bu.Içime sığamayan iç sesim huzursuzca sesleniyor bana ;Hey ,sana söylüyorum.kulak ver artık bana.Neden insanları tanımadan onlara payeler
Genelev Mektupları
I.
Tenime yabancılaştım, etime
Göğsüme kollarıma kalçalarıma
Bacaklarıma yabancılaştım.
Saçlarım o eski güzelliğini
Çoktan yitirdi
Şimdi yalnız bilmem neden
Sayfa 30 - 1981Kitabı okudu
(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
Bir Yudum Kitap
İnsan, ne yaparsa kendine... Bütün bahaneler, ötekiler, vesaireler hep kendi tutsaklığımız, farkında değiliz. Franz Kafka, "Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor." derken ne müthiş anlatır. O parmaklıklar birer seraptır sevgili okur. Uzatın ellerinizi gökyüzüne!.. Var olun.
Arzu Bahar - Kovulmadım, Ben
ADIYAMAN ŞEHRENGİZİ
Yüzün güleçtir senin, şehirlerin incisi!...
Göklerin kartalısın, hakikatin öncüsü!...
Seni düşünedurdum kapayıp gözlerimi
Mâzini mâzim saydım, iz ettim izlerini
Seyirtepe'ye çıkıp seyrettim cemâlini
Şerefle taşıyorsun o asil kemâlini
İlâhî bir nakkaşın kaleminden çıkmışsın
Yatağına sığmamış, bentlerini yıkmışsın
Buram buram