Acılar uzamında kayboldum. İçimde derin bir karanlık, gözlerimi kapladı, yüreğimde derin bir çırpınış, umutsuzluğun sesi yankılanıyor.Bu dünyanın başı boşluğunun sonsuzluğunda, acıların sınır tanımayan evreninde kaybolmuş gibiyim.
Gökyüzü yıldızlarla dolu, ama hepsi hüzünle parlıyor. Yıldızlar arasında dolaşırken, her biri bir acının yansıması gibi geliyor bana. Her bir yıldızın ardında bir hikaye, bir acı, bir kayıp var. Semanın sessizliği içimi titreten feryatlara karışıyor, gökyüzü sessiz ama benim içim çığlık çığlığa.
Zamanın dalgalarında savrulurken, acılarımın köpüklü dalgaları beni alıp götürüyor. Her bir an, bir hatıra, bir yara, uzayın derinliklerinde kayboluyor. Düşlerim, umutlarım, her biri uzayın boşluğunda kaybolan birer yıldız gibi.
Ama belki de bu karanlıkta bir ışık var. Belki de acılarımın sınırsız evreninde, bir umut filizleniyor. Belki de bu başıboşluğun sonsuzluğunda, yeniden doğuşun sesi yankılanıyor. Belki de bu karanlık, yeni bir başlangıcın habercisi.
Acılar uzamında kayboldum, ama belki de bu yolculuk, yeniden keşfetmenin, iyileşmenin ve güçlenmenin bir parçası. Başka bir gezegenin derinliklerinde bir umut, bir ışık, bir yeniden doğuş aramak, belki de en karanlık gecelerin bile bir ışığının olduğunu hatırlamak...
Maral /13.02.2023
6 şubat depreminden yankılar
Yeni Platonculuk
Plotinos bütün dünyayı iki kutup arasındaki bir gerilim alanı olarak görüyordu. Bir uçta tanrısal ışık vardı. Plotinos bundan genellikle "Bir" diye söz ediyor, bazen de Tanrı diyordu. Diğer uçta ise mutlak karanlık hüküm sürmekteydi. "Bir"in ışığı erişemiyordu buraya. Ama Plotinos'un asıl vurguladığı, bu karanlığın aslında
Sayfa 155Kitabı okudu
-Bu akıl sızlık korkunç bir şey. Bu sabah kenar mahallede açlıktan, besinsizlikten bir çocuğun ölmekte olduğunu gördüm; sonra eve döndüm, beyaz kravatlı bir uşağın bana dış kapıyı açmak için acele ettiğini gördüm.
yaşamakta olduğunuz hayat çürümüş bir hayattır, çünkü sürdürdüğünüz bu yaşantının parası halktan çaldığınız topraklardan geliyor.
Bundan başka bu yaşantının çocuklarımızı bozmakta oldugunu görmüyor musun? Hem sonra bizim eşitimiz olan insanların hizmetçi kılığında bize köleler gibi hizmet ettiğini görmeye nasıl katlanırım? Her yemek benim için bir işkence oluyor.
onca insanı kandırıyorsunuz, peki bütün bunun günahı kimin boynuna?
boş oturarak yaşamaktan utanıyorum.