Sen gittin ya hani.. ben 'git' dedikten sonra hani.. haniii benim bir küpem vardı ya o da gitti senden sonra. Bu gözyaşların bir nebzesi de ona be sevgili.
Üzerine mi alındı acaba o da?
Yada detayda mi boğuldum yine?
Bu materyalist dünyadan çekip gitmesi gerekiyordu ve gitti mi o da.. bilmiyorum hiç..
Gittiniz işte, gittiniz. Sen hayatımdan o benden gitti. Onun gitmesini istemedim hiç, senin gidişini sorma hala söyleyemiyorum be sevgili.
Hala konuşamıyorum. Soruyor insanlar, doluka doluka sadece 'sormayın' diyebiliyorum. Fazlasını söylesem gözlerim de dile gelecek diye sadece 'sormayın' diyorum.
Sormayın olur mu..
alıştım sadece
insanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar.
benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor.
anılar, unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim.
ben bu cezaya gülümsüyorum.
senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim.
insana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü...
kalbimdeki yerine hiç ihanet
I. Mektup
Elin… Elin değmiş bu mektuba.
Teşekkür ederim; Bana yazmamışsın ama..
Elbette tanıdım yazını; Değişmemiş hiç.
Değişen bir şey olmadı zaten, acı bile aynı acı.
Gelmedin be gelmedin , gelmedin !
Yazık değil mi kalbime attın imzanı Bırakman gerekmiyor muydu hayatıma imzanı Olmaz böyle yaşanmaz Sen şimdi kimin huzuru olmaya gittin Beni benden ettin, ylan beni delirttin Ah be bi de yeminler ettin Neydi kusurum sevmek dışında? Söylesene her yalanına boyun eğmedim mi? Yaktıkça beni kapanmadım mı ayaklarına? Gitme demedim mi sana? Senden sonra
Benden 21:53
Ruhum giderken
Askıda kalan bakışını giydim son defa
Bir ırmak kenarında
Diz kapakların olmadan uykuya daldım
Bu defa ismimi kulağıma
sen daha fısıldamadan uyuya kaldım
Boş bir balonu nefesinle doldururken
Kalbimi de öylesine büyüttün
Dağların ardındaki sis kadar özgür ve hürdün
Lütufların kadar güzel ve naziktin
Kavuşmadan kendince çekip gittin
Yolun açık mı bilmem ama solum açıkken çıkmazlara meylettirdin
Uğurlar olsun demeden bitmez
Zaten bitmeden de uğurlar olsun denmez
Sen aklım ve kalbimin son katili olarak
Dünyayı eskimiş bir hapise çevirdin
Gökyüzüne bakan gözlerimden
Kokuna değemediğim sürece yağmurlar ıslatmadı içimi diyeceğim
Sineye çekmeden gidişini
Durmak bilmeyen gözyaşlarıma
Artık sadece sahiden vazgeçmeyi öğretmek var
Evet tüm bu zamana karşı koyarak gitmek var
R. D.
Rüzgârda savrulan yapraklarımdan geriye kalan cılız benliğimde içimi ısıtan tatlı bir telaştı gülüşün. Toprağın derinliklerinden işlerken yeryüzünün soğu iliklerime ve İnce bir hastalığa tutulmuş gibi ürperirken dünyanın gerçekliğine, yüzündeki aydınlık, tenindeki güzellik, sen ve senli günlerin düşsel izdüşümleriydi beni böylesine sarıp, aidiyet duygusu ile saplanmış olduğum hiçlik ve anlamsızlık çıkmazından çekip çıkaran.
Sonra gittin..
Hiçlik ve anlamsızlık dışında hiçbir şey kalmadı benden geriye. Alelade iklimlerde kaybediyorum kendimi. Günler ellerimde ufalanıyor..