Kitap okumak da canımı sıkmaya başlamıştı ve uykumu getirir umuduyla okumaya devam ediyordum. İlk zamanlar etkili oluyordu ama sonraları bu da fayda etmemeye başladı.
Sayfa 29Kitabı okudu
Bir fotoğrafa bakarken, yıldızlı bir Haliç akşamının balıkçı sandallarını izlerken, sokakta keman çalan adamın kimseleri umursamaz bir şekilde kendinden geçmişliğini izlerken, kütüphanemde kalan bir kitabın arasına iliştirdiğim notu okurken, dolabımda uzun zamandır giymediğim bir kıyafeti fark ederken, birden başka yerlere dalıp gitmelerim başlamıştı
Sayfa 28Kitabı okudu
Haliç'in kıyılarında dolaşırken hayatımda bir şeylerin değiştiğini hissediyordum. Anlık bir değişim değildi yaşadıklarım. Uzun zaman kalbimin, zihnimin pek kullanılmayan odalarında biriken düşünceler, aralardaki dar koridorlardan geçip, sıklıkla kullandığım odalarda kendilerini göstermeye başlamışlardı. Ansızın kafamda bir sürü şey toplanıyordu. Sanki arka odada bekleyip de ben o odaya adımımı attığım anda kendilerini gösteren, sürpriz bir parti düzenleyen insanlar gibi. Kafam onca şeyin ağırlığını kaldıramayıp bir süre sonra ağrımaya başlıyordu. Düşünceler içiçe geçmiş bir halde beynimi işgal ediyordu. Ayıramıyordum, seçemiyordum, tanımlayamıyordum. Bildiğim birçok şeyin anlamı değişiyordu.
Sayfa 28Kitabı okudu
Yirmi altı yaşına basmış olmanın anlamı nedir insan hayatında?
"Henüz çok gençsin yaşamaya bak" mıdır?
"Artık yetişkin bir insan oldun yaşamına bir düzen ver" midir?
"Bu yaşlar insanın en güzel çağları" mıdır?
"En güzel çağlar sona erdi" midir?
"Ah, ben şimdi o yaşta olacaktım!" mıdır?
Her neyse işte o yaştaydım.
Sayfa 27Kitabı okudu
"Bir tek gece sessiz bir ortamda olunabilse: olmak fiili, na birçok koldan ilerleyen cümleler gibi zihnime doluşuverecek, dimdik ayağa kaldırıverecek beni."
Nuri Pakdil
Sayfa 27Kitabı okudu
İnsan bazen gerçeklikle hayalin ayırdına varamıyor. Kafamda o kadar çok şey geziniyor ki bazen bunların ne kadarı gerçek ne kadarı kendi kurgularım fark edemiyorum. Böyle zamanlarda kendimi o kadar korumasız hissediyorum ki...
Yaşam halüsinasyona dönüşüyor. Gerçekte zarar verebilecek bir şey yokken ben evden çıkamayacak kadar korku dolu bir çaresizlik hissi duyuyorum.
Sayfa 25Kitabı okudu