…
Bunun nedeni, Türk aydını, gene sensin ! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın ? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın ….
Gerçekten bir yıl, beş yıl, on yıl değil; yüzlerce yıl, on yüzlerce yıl, garp cephesinde yeni bir şey yok oldu. Zaman muttarid aktı. Fikret'in «küçük, muttarid, muhteriz damlalar» dediği türden, aktı. Nehirler sakin aktı. Bir yıl, beş yıl, on yıl değil, on yüzlerce yıl insanlar suskun çalıştı. En çok kendi gücünü, bir de atın gücünü, daha
Sayfa 88 - Gelişme ve EstetikKitabı okuyor
Adrei Tarkovsky - Nostalgia - Bir Delinin Haykırışı
İçimde hangi atam konuşuyor? Hem aklımda hem de bedenimde aynı anda ayrılamam. Bu yüzden tek kişi olamıyorum. Kendim aynı anda sayısız şey olarak hissedebiliyorum. Fazla büyük usta kalmadı. Zamanımızın gerçek kötülüğü budur. Kalbin yolları gölgelerle kaplanmış.
Yararsız görünen seslere kulak vermeliyiz.
Okul duvarları, asfalt ve refah
Birkaç şar daha çalışacak ve sonra eve doğru yola
koyulacaksınız!
''Beni duyuyor musunuz Enkaz Altmdakiler?"
dedi Eren'in sesi kesik kesik,
"Ben 747. Duyan numarasını söylesin."
O sırada bir ses daha geldi.
"533 burada." dedi Uraz. Sonra Bulut ve Nisan konuştu art arda.
"482 burada."
"356 burada."
Ve en son ben söyledim bana verilen o üç rakamdan oluşan sayıyı.
"889 burada."
Zevk ve acıyı, insanların birbirlerine sırayla verdiklerini öğrendi. Önce çocuklar ebeveynlerine sonra ebeveynler onlara, önce geçmiş geleceğe sonra gelecek geçmişe, önce doğa insana sonra insan... Önce ölüler hayattakilere sonra hayattakiler... Sırayla... Birbirlerine... Acı ve zevk verip.... Sonsuza kadar... Mutlu...
Sayfa 122
İhtirasım bu değil gibi geliyor ama
—Sizin gibi ihtirasları olan bir adamdır o, okuyucum; sizin gibi meraklıydı, sizin gibi patavatsızdı, okuyucum; sizin gibi sorular soruyordu.
—Ama neden soru soruyordu?
Bu da güzel bir soru doğrusu.
—Öğrenmek ve sonra da öğrendiklerini başkalarına aktarmak için soruyordu; tıpkı sizin gibi okuyucum...
Allahım
Yol boyunca
Bırakma elimi
Düşerim sonra...
Sayfa 100
"Sen hiç kimsenin olamayacağı kadar çok şeyimsin benim... Yüreğimde sana ayrılan yer herkesinkinden büyük. Yalnızca bir arkadaş, bir kan kardeş, bir sırdaş, birçokyakın dost değil, bir büyük sevgisin sen... Yanında sonsuz şımarabileceğim ve hâlâ kaybetmekten korkmayacağım tek kişi... Yani biraz annem, biraz babam, hatta hiç görmediğim dedem, belki hiç doğmayacak oğlum... Sonra daimi hayranım ve tabii dokunulmamış sevgilim... Sen benim masumiyetimsin...
Sayfa 57Kitabı okuyor
İnsan doğar. On-on beş yıl sonra dünyanın nasıl bir tezgâh olduğunu ve doğumla ölüm arasına nasıl hapsedildiğini fark eder. Bu aslında bir histir, bilgi değil. Ve ilk tepkisini verir. Avazı çıktığı kadar bağırarak. Bu çığlık, bir kalabalığın içinde cüzdanını çaldırdığını fark eden kişinin çaresiz haykırışına benzer. Önce, aşağılayan ve umursamaz bakışlar atan kalabalık, sonra da aşırı gürültüye dayanamayıp, içlerinden birini, bağırıp çağıranla konuşmaya gönderir. O da gidip " Biz de çaldırdık cüzdanı, ne var? Senin gibi kıçımızı yırtıyor muyuz?" der. Böylesi bilimsel bir müdahale için, genelde diplomalı olanlar tercih edilir.
Sayfa 120
Gece daima sürmez; bir süre sonra gün ışımak zorundadır. Her işte bir hayır var derler. Bana hep anlamsız gelmiş olsa da bu söz beni hep rahatlatmıştır. Herkes bu lafı kullanıyor ve avunuyor.
Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet ümidini kesince aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.
