Tren İkilemi ve Ahlak
Bir tren yolunun yakınlarındasınız. Birden bire bir gürültü ile irkiliyorsunuz. İçinde, sürücüsünün veya kontrol eden bir kişinin olmadığı bir vagonun, tren yolu boyunca hızla yol almakta olduğunu görüyorsunuz. Bir bakıyorsunuz ki, ileride ve tren yolunun üzerinde beş işçi, sırtları, gelen vagona dönük olmak üzere çalışıyorlar. Şehrin gürültüsü
1942 yılının Ocak ayıydı..
Bu günler..
Moskova buz kesmişti..
Öyle soğuk bir yel esiyordu ki,
Ölüm bile üşüyordu..
Moskova yakınlarında bir cenaze töreni..
Gömülen 18 yaşında bir genç kız..
Sessiz sedasız...
Hrant / Son Kavuşma
Beni gömmeye değil, yaşatmaya gelisinizin ilk töreni olacak bu.
Bırakın ağlaşmayı...Yoklayın yureklerinizi...Aranızdan ayrıldığını sandığınız yürek çırpıntılarımi orada duymuyor musunuz?
Cenazemde ardımdan onurlu sözler edecekler. Sağolsunlar. Benim de size iki çift sözüm var,Halil Cibran'dan...
"Veda sizlere ve sizlerin arasında geçirdiğim gençliğe.
Daha dündü ki,sizlerle bir düş'te buluşmuştuk.Kendi yalnizligimda bana türküler dinlettiniz ve ben de sizlerin özlemlerinden gökyüzüne bir kule kurdum.
Ama artık uykumuz kaçtı ve düş dağıldı, artık ayrılmalıyız.
Eğer anının alaca aydınlığında yeniden karşılaşırsak, yeniden bir daha beraberce konuşuruz ve sizler bana daha derin bir şarkı söylersiniz. Ve eğer ellerimiz başka bir düş'te birbirlerini bulursa,gökyüzüne bir başka kule daha dikeriz."
Ağıt toplumuyuz biz... Acıyı kazanç bellemişiz...
Siz ölüm ilanımı veredurun...Bu da benim yaşadığımın ilanıdır.
Sayfa 648Kitabı okudu
Veda töreni
‟Deliliğin cazibesi ne kadar tehlikelidir bilemezsiniz...ˮ
Sayfa 119 - Yapı Kredi Yayınları (19. baskı)
Veda edenin sevilmesi ne kadar daha kolaydır! Çünkü uzaklaşan kişi için, gemiden ya da trenin penceresinden sallanan o varla yok arası bez parçasının beslediği alev daha saftır. Uzaklık, gözden kaybolmakta olanın içine bir boya gibi işler ve onu munis bir kora çevirir.
Zaman daralıyordu, saat yediyi geçmiş olmalıydı, trenin hareketine olsa olsa yirmi dakika vardı; gerçi benim oraya gidişim, karar verdiğim an itibarıyla artık veda demek değil, aksine ne kadar zaman, nereye kadar bana katlanırsa o kadar, onun yanında olmak demek, diye kendimi avutuyordum.
Sayfa 58
