Veksilerin öfkesi
Tüm köy halkının ihtiyar adamla gurur duyduklarına hiç şüphem yoktu, çünkü bir Veksi'nin Ak oluncaya kadar yaşayabilmesi gerçek bir başarıydı ve bazıları onu gerçekten çok seviyordu; ama ağıtları suçlamalardan, hüzünleri ise hiddetten ibaretti.
Veksilerin öfkesi
Çocuklarını (genellikle somurtkan ya da bağırgan bir dirençle karşılaşarak) kısıtlayan ve yönlendiren ebeveynler hariç, kimse kimseye hükmetmeye kalkışmaz. Köylerde reis, tarlalarda veya şehir fabrikalarında patron yoktur. Sosyal hiyerarşi bulunmaz.
Zenginliklerini biriktirmezler; sosyal üstünlükten kaçındıkları gibi ekonomik üstünlükten de kaçınırlar. Toplumun geri kalanından daha fazla servete sahip olanlar bunu ya dağıtır, ya da binaların Onarımı, araç gereç veya silah gibi toplum ihtiyaçları için harcar. Erkekler genellikle nefret ettiklerine silah verir; ya utandırmak için ya da bir çeşit meydan okuma olarak. Evi çekip çeviren, gençler ve hastalarla ilgilenen kadınların kötü günler için yiyecek saklama hakkı vardır; ama eğer mahsul çok bereketli olduysa mahsulü bir an önce paylaşmaya, ellerinden çıkarmaya bakarlar, bütün köy için bonkör ziyafetler verirler. Bu ziyafetlerde çok bira içilir. İlk kez bir köy ziyafetine tanık olduğumda içmenin Veksileri doğrudan bir kıyıma götüreceğini düşünerek telaşlanmıştım; fakat biranın Veksi hiddetini yatıştırdığı anlaşılıyor, üstelik birbirleriyle kavga edeceklerine geceyi eski ölümler ve kavgalar konusunda hassaslaşıp birlikte ağlayarak, birbirlerine yara izlerini göstererek geçiriyorlar.