Suçlar ve verilmeyen cezalar...
Montesquieu "Kanunların Ruhu" adlı eserinin 6. kitabının 12.bölümünde "bütün fenalıkların sebebinin araştırılması onların cezaların hafifliğinden değil de suçların cezalandırılmamasından dolayı ileri geldiklerini gösterir demektedir.
Bobo bebeği deneyi, 3-6 yaş arası 36 erkek 36 kız olmak üzere toplam 72 çocukla yapılmıştır. Kız ve erkek çocuklar eşit sayıda üç gruba ayrılmıştır. 1. grup, Bobo bebeğinin olduğu bir odaya alındıktan sonra onlara bir yetişkinin oyuncak bebeğe sürekli şiddet uyguladığı bir video izletilmiştir. 2. grup da Bobo bebeğinin olduğu başka bir odaya alınıp bir yetişkinin oyuncak bebeğe şiddet uygulamadığı normal bir video izletilmiştir. Diğer grup ise kontrol grubu olarak ayrılmıştır. Deney süresince bebeğe şiddet uygulayan yetişkinin videosunu izleyen çocukların bir süre sonra odadaki Bobo bebeğine şiddet uyguladığı görülmüştür. 2. grupta ise çocukların normal davranışlar sergilediği ve böyle bir durum yaşanmadığı belirtilmiştir. Deneyin bir sonraki adımında çocuklara aynı film yeniden izletilmiştir. Bu defa uygulanan şiddet davranışının cezalandırıldığı, yumuşak davranışın ödüllendirildiği ve davranışa hiçbir tepki verilmeyen sonlar bulunmaktadır. Çocuklar yeniden oyuncakla baş başa bırakıldığında, ceza görüntüsünü izleyen grubun davranışının değiştiği gözlemlenmiştir. ve
Bobo Doll deneyi, çocukların izlediklerini gördüklerini tamamen taklit etmeye meyilli olduklarını ortaya koymuştur. Bu durum, çocukların taklit etme yoluyla saldırgan davranışlar sergileyebileceğini gösterir. Çocuğun ister canlı ister televizyondan izleyerek saldırgan davranışları edinmesi mümkündür. Çünkü Bandura'ya göre insan davranışlarını çevresel tecrübelerden elde ederek öğrenir ve bunları modelleyerek taklit eder.
İslâm adına hiçbir şey verilmeyen toplumlara, vahyin hiçbir sürecini doğru dürüst yaşamayan toplumlara, sadece İslâm’ın ceza hükümlerinin uygulanması, egemen küfür güçlerinin çizmek istediği Şeriat resimlerine hazır malzeme olmaktadır.
Sayfa 94 - Okyanus KitabeviKitabı okudu
KARA EDEBİYAT (SCHLEGEL, HEGEL, ROSENKRANZ)
KARA EDEBİYAT (SCHLEGEL, HEGEL, ROSENKRANZ)
Aydınlanmanın Şeytan'ı kovması estetik açıdan sonuçsuz kal mış, öyle ki edebiyatı repertuvarında İblis'e yer vermekten alı koyamamıştır. Ama bir yandan da rasyonalizmin boşinanç eleş tirisinin gölgesinde, kötünün psikolojikleştirilmesi yönünde yeni yazınsal biçimler doğuran bir eğilim
