Ama bir yandan da düşünüyorum da bu 'Harcadıkça kazan' fikri, hayatımızın özeti belki. İnsan evlâdı, bu dünyaya geldi geleli harcadıkça kazanıyor sürekli. En değerli yıllarımızı harcayıp diplomalar, ekmek paraları kazandık. Anneler hayatlarını, vücutlarını, uykularını verip bebekler kazandılar. Yaşam boyu ne kazandıysak harcadık da kazandık, bu dünyada vermeden hiç almadık. Harcayarak kazanmak ve sona doğru yol almak, bu evrende maddeye sinmiş en temel çelişkidir belki. Madenleri, ormanları, atmosferi harcadıkça kazandığını düşünüyor medeniyet. Kazandıkça yıkıma yaklaşıyor halbuki.
Kitaplarla tanışmadan önceki hayatım;
1)Bizim mahalle duraklarında, (özellikle geç saatlerde) minibüs gelene kadar 15 dakika beklenir ve minibüs geldikten sonra 10 dakika’ya yakın 16 kişilik koltukların dolmasını bekliyor minibüs şoförü. Yani hayatımdan 25 dakika boşuna gitmiş olurdu. Tabi 25 dakika bana 25 saat gibi gelirdi.
2) Boş
LOJMAN
Lojmanda oturmak ayrı bir yaşam tarzı. Herkesin kocasının aynı işi yaptığı bir aileler topluluğu bu. Çalışmayan kadınlar için standart bir hayat: Sabah aynı saatte, hatta aynı dakikada evinden çıkan üniformalı kocalar, pencereden kocalarının servis araçlarına binişini seyreden kadınlar, öğleye kadar ev işleri, öğleden sonra kadın
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-2/Kitabı okudu
