Geçmişinde çok acı çekmiş insanlar bir süre sonra yalnızlık diye bir duvar örerler insanlarla aralarına. Güven duygularını kaybettiklerinden dolayı şüphe duyguları çok güçlüdür. Sözlere olan inançlarını kaybettiklerinden davranışlara önem verirler. Duyarak değil görerek inanırlar. Aşk üstüne yapılan sohbetlerde pek konuşmazlar. Ancak sohbete tebessüm ederek katılırlar sadece. Çay ve şarkılara karşı bağımlılıkları vardır. Bazen birine şans vermek isteseler bile; ürkek bakışları, titreyen elleri ve kulağı sağır edecek iç sesleriyle tüm duygusallığını yenilgiye uğratıp yüreğine inat tabana kuvvet kaçarcasına giderler. Çünkü bilirler ki; bir insanın seni ne kadar seveceği veya üzeceği döngüsü arasında sıkışıp kalmaktansa,tek başınalığın verdiği o huzur her zaman daha sevilesidir...
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık;
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir âmâ gibi evler.
Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.
Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!
| Necip Fazıl Kısakürek
TÜRKİYE’NİN AYDINLIK YÜZÜ
TÜRKİYE’NİN AYDINLIK YÜZÜ
Merhaba değerli okurlarım, bugün sizlerle Türkiye’nin aydınlık yüzünü konuşmak istiyorum hazırsanız başlayalım.
Türkiye’deki aydınları, yazarları, hocaları, topluma yön veren kişileri tanıdıktan sonra anladım ki aydınların büyük bir kısmı bu topluma inanmıyor.
Bazı aydınları tenzih ediyorum.
Bu
Vefa insanın ruhunda olan bir şeydir, sonradan öğrenilmez öğretilmez.
"Kimsenin halinden anlamadığı, kimsenin birbirine yardım etmek istemediği, herkesin çıkarları üstüne inşaa ettiği bir dönemden geçiyoruz, Oysa bir gülümseme, bir iyilik, güzellik, birbirine karşılıksız destek çıkmak ben böyle olayların insanıyım, ben çıkarlarıma yenik düşmüyorum."
UYMA ŞEYTANA
Güvenme paran puluna,
Uyma şeytana Şeytan’a,
Dön artık Allah yoluna,
Uyma şeytana Şeytan’a,
Böbürlenme, göz kaşınla,
Öğünme ekmek aşınla,
Kalbin yıka, gözyaşınla,