2895 yıl öncesinin bayramı...
"milattan 900 yıl önce yani bundan 2895 yıl evvel insanlar bir tapınağa aşağıdaki yazıyı asarlar ve bayramlarını kutlarlardı. İşte yazı...
'gürültü patırtının ortasında sükûnetle dolaş; sessizliğin içinde huzur var. sakın; bunu unutma...
herkesle dost olmaya çalış. sana bir kötülük yapıldığında verebileceğin en iyi yanıt unutmak
Karalama2
...?...?/1989...
Kendini haddinden fazla duyumsadığı için acıya ve korkuyuda haddinden fazla duyarlı arkadaşım için, burası tam bir cehennemdi. Her şeyiyle farklıydı Ankara'dan. Çok kültürlü, birçok etnik gruptan oluşan, bu etnik grupların bir nevi kabileci bir tutumla diğerleriyle arasına sınırlar koyarak birbirinden ayrıştığı, etnik
Mikrobun hastalığın vücuda getirebilmesi için vücutta kendine musait bir zemin bulması değil mi? Bu zemini, sinir sistemi vasıtasıyla ruh hazırlar. İsyan oradan vücuda geçmiştir. Yani insanda hastalık, çok defa, kaderin aksiliklerine karşı bir uyumsuzluktur. Simeranya'da her türlü hastalığın amilini evvala hastanın hayatında ve ruhunda ararlar. Çok defa da hiçbir çaresi olmayan talihsizliklerden, hayat aksiliklerinden birini bulurlar: ümitsiz bir aşk, çpk sevilen birinin ölümü, namus lekesi, vicdan azabı gibi çaresizlikler... Ve bu ağır ızdırap yükünü kaldıramayan ruhun sıkıntısı ve isyanı.
İşte o zaman hastayı kaderin aksiliklerine intibak ettirecek bir ruh tedavisi başlar ve mucizesini verir.
HASSASTIR KADININ AŞK KALBİ
Ama sonradan erkek gitti kadın kağrından öldü adam ömür boyu vicdan azabı yaşadı
Hiçbir şey canımı senin kadar yakmadı
O kadar çok sevdim ki;
Bir başkasıyla evleneceğini ima ettiklerinde düşündüm..
Ne yapacaksın?
Evet artık dünya hayatının son perdesine geldiniz şair bey..
Ne yapacaksınız? Allah var ahiret var yani adaletin bile ilahisi var.. İntihar da haramdı.. Allah, yarattığını bilir, kullarının hakkımda ne düşündükleri hiçbir zaman umurumda olmadı. "El âlem ne der diye kahrolası bir put vardır.."
Biz o putları meze yaptık muhabbet soframıza elhamdülillah..
Üzerine benzin dök ve yak kendini, düğün gününde.. Ve yanarken son şiirini haykır şair bey "Hiçbir şey canımı senin kadar yakmadı!" Üstelik o kadar büyük acı duyarak ölüyorsun ki, sırf bu yüzden yangında ölen iman sahiplerini bile şehit saymış yaratan.. Tarifsiz bir acı.. Hele hele empatiden yoksun insancıkların anlayabileceği türden bir acı değil.. Ama O'nun en güzel gününde onu üzmüş de olabilirisin.. Hani olur da, Orhan babanın da söylediği gibi "Benimde senin gibi Allah'ım vardır." Belki O'nun da benim gibi Allah'ı vardır diyerek üzülür.. Sonra üzülmesini riske atamadım.. Üstelik belki de ömür boyu vicdan azabı çekecek.. Nihayetinde sevdiğini üzmüş olacaksın.. Heyhat insan sevdiğini üzermi? Sen hergün usul usul yanmana devam et.. Nasıl olsa sararıp solacak ve sonrada savrulacaksın sonbaharına..
Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
Freud
_Söz ile Sihir eskiden aynı şeydi; sözlerin sihirli güçleri vardır.
_Sevgi ve sinir doğru orantılıdır.
_Aşk yoktur; libido vardır. Aşık insan deIidir.
_Dünün mutsuz çocukları, bugünün psikopatlarıdır.
_Hiçbir önerme, kendi kendisinin kanıtı olamaz.
_Sanat, çocukluk tecrübelerinin büyüklüğe
Fazla olan hiç bir şeyin güzel olmadığı gibi:(
Duygularımı kontrol edemediğimden hem günümü, hem geleceğimi, hem de kariyerimi mahvettim. Şimdi oturmuş vicdan azabı çekiyorum, aşk belkide o kadar güzel bir şey değildir..
Sevmek nedir bilmiyorum. Her hissin tezahürü kalbimde aşkın yansıması gibi hissettiriyor. Birine acıyorum, sevgi sanıyorum. Birini üzüp vicdan azabı duyuyorum, aşk sanıyorum. Hata yapıyorum, telafi etmek için sevmekten başka bir şey gelmiyor aklıma. Konu hissettiklerimken hiç düşünmüyorum. Sevince anlarsın derler. Bambaşkadır derler. Sevdiğimi sandığım herkesle bir sorunum oldu. Hepsinde pişman oldum yüz kere. Bağışlayın beni sevgililerim. Sizi sevdiğime inandırdım belki kendimi.