Günah kimin? Suç kimin?
Hadi biraz felsefe yapalım. Diyelim ki dini bir inanca sahipsin (çünkü tek gerçek ve doğru olan "o" inanca sahip bir toplumda doğdun, şanslı seni :)) ve hayatının bir döneminde mantığına ve aklına uymayan konular, çelişkiler gördün. Uzun bir süre taklidi imanla devam ettin, ibadetlerinin bir kısmını yerine getirmedin, ancak bilinç altındaki suçluluk duygusu ve vicdan azabı da sürekli rahatsız etmekten geri durmadı. Bu rahatsızlıkla öylece yaşayıp gittin. Ama ne önemi var ki sonuçta bir dine mensupsun, yanmayacaktın! Ve nihayetinde diyelim ki inancını kaybettin. Ya da en başından beri inançsızdın zaten, her neyse işte.
Sonra, acaba dedin: "ya varsa?". Tekrar düşününce dedin ki: "hayır yok, mantıklı değil". Yani başkasına göre "mantıklı ya da değil", bunun önemi yok, önemli olan; sana göre "değil" işte! Ve kaybettin inancını, istesen de yatmıyor kafana.
E bu beyni sen seçmedin, bu mantık ve akıl senin iradenle oluşmadı (belki kısmen okuma-araştırma ile oluşmuş da olabilir ki bu bile doğduğun coğrafyayla ilgili şans faktörüdür). Ama bu, senin seçmediğin beyin ve akıl ile yaptığın araştırma ve düşüncelerle vardığın olumsuz sonuç ve bu sonucu kabullenip yaşamak nasıl senin günahın olabilir? "İrade var!" deme boşuna, irade sadece inanamayan biri için taklidi imana yarar ancak. Ya varsa deyip korkuyla dürtülerek, inan(a)maya inan(a)maya taklidi imanla yaşamak daha mı mantıklı? Ki zaten "ya varsa" kimi kandırıyorsun, bu taklidi iman neye yarar, eksik ibadetlerinin tutuşturduğu vicdan azabından başka?
#84149819
Vicdan azabı değil, bilinç azabı çekiyorum.
