Vicdan insanın güneşidir; ne batar ne doğar, hep oradadır, vardır. Vicdanın sesini dinleyen ruhun haykırışını duyar. Yazık ki o ses bazen kendini yeterince duyuramaz. Ruhun sesi açığa çıkmak için cebelleşirken ya zihinle ya da bedenle çatışma içindedir. Bir şey yapılıyorken veya düşünülüyorken ruh olanla hemfikir değilse huzursuzluk kişiyi ele geçirir.