Ama Türkiye'deki toplumsal manzara da pek iç açıcı görünmüyor.
Ülkesinin vicdanı olan Gasset, yaşadığı devir İspanya sına büyük bir soğukkanlılık ve basiretle bakmasını biliyordu: "Büyük bir halkın yarattıği bütünleşme her şeyden önce değişik etnik ya da siyasal öbeklerin eklemlenmesidir,..." diye söze başlayıp, bu eklemleşmenin
Vicdanım… dedi.
Olmayan şeyden söz etme lütfen! dedim.
Sayfa 28Kitabı okudu
Kendimle kavgalarımı, senin vicdanına batırdım. Aşkınla yoğrulup utansın diye kötülüklerim.
Sayfa 13 - Karina YayıneviKitabı okudu
Vicdan ve Özür
Sen vicdanını rahatlatacaksın diye özrünü kabul etmem mi gerekiyor? Senin pişmanlığın ya da özrün her şeyi düzeltir mi, ya da geri getirir mi?
Sayfa 33 - Vicdan MuhasebesiKitabı okuyacak
.
Vicdanım..." dedi.
"Olmayan şeyden söz etme lütfen!" dedim.
Sayfa 28
Kendimle kavgalarımı, senin vicdanına batırdım. Aşkınla yoğrulup utansın diye kötülüklerim.
Sayfa 13 - Karina YayıneviKitabı okudu
Yepyeni hayatlar tasarladım sana, yanlızlığıma çekilerek. Bütün yitirdiklerimizi dualarımla besledim. Kendimle kavgalarımı, senin vicdanına batırdım. Aşkınla yoğrulup utansın diye kötülüklerim.
Ben dilinde dolanan yepyeni bir şiirim. Gözyaşlarımı yaktım, çünkü senin yüzüne yakışmıyorlardı. Kalbimi teslim ettim bütün öfkenin güzelliklerine.
Öyleyse uyan bana ve ruhunun en uçurumlarına sarkıt...
Sayfa 13 - Karina Yayınevi
Yepyeni hayatlar tasarladım sana,yalnızlığıma çekilerek. Bütün yitirdiklerimizi dualarımla besledim. Kendimle kavgalarımı, senin vicdanına batırdım. Aşkınla yoğrulup utansın diye kötülüklerim.
Sayfa 13Kitabı okudu
1936 yılında müziğine karşı sergilenen Stalinist saldırıdan
sonra, Şostakoviç onun müzik dilinde bir tür ikili
söylem geliştirdi, Kremlin'deki efendilerini hoşnut
etmek için bir biçim, bir sanatçı ve yurttaş olarak
kendi ahlaki vicdanını tatmin etmek için bir başka
biçim kullamyordu. Görünüşte zafer dolu bir sesle
konuşuyordu. Ama Sovyet neşesinin tören sesleri altında
daha yumuşak, daha melankolik bir ses vardı - sadece
müziğinin dile getirdiği eziyeti hissetmiş olanların
duyabildiği o özenle gizlenmiş iğneleme ve muhalefet
sesi. Bu iki ses Şostakoviç'in Beşinci Senfonisi'nde
açıkça duyulabiliyordu ... bu senfoni ilk icrasında yarım
saatlik şiddetli alkış aldı .... Finalde Sovyet devletinin
zaferini kutlayan sayısız nefesli 'çalgının sesi altında ...
dinleyiciler onun üzüntülü yanını hissetmiş ... ve ruhsal
bir kurtuluş olan bu muziğe yanıt vermiş olmalılar.
Tuhaf bir hermönetik gerçekten de - "özenle saklanmış
bir ses," ama nasıl binlerce kişi açıkça anlıyor? Resmi
sansürcüler gerçekten bunu fark edemeyecek kadar aptal
mıydı?
Sayfa 59 - Encore Yayınları
