Tüm geceyi kaldırıp altına bakıyorum
neredesin bulamıyorum
geceyi fırlatmaya çalışıyorum olmuyor
kötü bulaşmış şehre gece camlar simsiyah
alnıma simsiyah gece bulaşık
elimin tersiyle terimi siler gibi siliyorum geceyi
çirkin yazılmış elyazısı gibi duruyorum şu dünyanın üzerinde
kimse silipte yeni baştan yazmak istemiyor
oysa öyle hasretimki kerelerce defa yazılmaya
kağıt olsam kalem olsam cümle olsam nokta virgül olsam
gelsen
kilometrelerce kilometrelerce hasret dolu şiirler yazsan benimle
kitaplarca dolsam mısralarca ağlasam ellerinde
Adonis
Zor bir okuması olacağını düşündüğüm için uzun zamandır ertelediğim bir kitaptı ama yanılmışım. Sadece virgül ve nokta kullanılması, hangi karakterin konuştuğunun imla kurallarıyla belirtilmemesi, zor bir okuma değil; aksine daha da hızla akıp giden sürükleyici bir anlatım oluşturmuş. Hem felsefi hem de edebi değeri yüksek bir gerilim romanı gibi okudum. Yaşanılanlar, anlatılanlar ne kadar dehşet vericiyse o kadar da yaşanması muhtemel olan durumlardı. İnsanlar fiziksel olarak sadece görme yetilerini kaybettiler ama aslında birçoğu aklını, vicdanını ve insanlığını da kaybetti.
İyi bir kitap okumanın vermiş olduğu o tatmin duygusunu hissedebilmek çok güzel. İsimlerin, mekanın, zamanın olmadığı harika bir kurgu. Hem bu kadar gerçeklikten uzak hem de tam
tersine gerçekliğe bu kadar yakın bir romanı yazmak büyük bir ustalık bence.
KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022104.5k okunma