Yaşadığınız hayat, yaşamayı istediğiniz hayat mı?
Hayallerimiz vardı, kendimizi bildik bileli kurduğumuz!
Şu okullarda okuyacak, şu mesleği yapacağım, şöyle bir hayatım olacak...
Kim kurmaz ki böylesi hayaller! Ne der 
Yahya Kemal Beyatlı, "İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar."
Peki kaçı gerçek oldu hayallerinizin? Kaçı gerçekleşme aşamasında? Ya da kaçı kaçıp gitti ellerinizin arasından,
Atticus Finch, Jean Valjean'dan sonra beni en çok etkileyen baş kahramanlardan biri oldu. Bazı kahramanlar pelerin takmaz sözünün kurgulanmış yada vücut bulmuş haliydi belki de. Çocukları Scout ve Jem'e verdiği her cevap, onlar karşısındaki her hareketi ders niteliğindeydi. Kitap kahramanlarının yerine bir yüz yerleştirdiğim çok kez olmuştur, ancak bu kez garip şekilde yapamadım; eşleştirmek çok zordu çünkü. (belki biraz Vizontele Tuuba'da ki Tarık Akan)
Siyahilerin 2. Sınıf insan olduğu düşünülen ve onların sadece ayak işlerinde çalıştığı bir kasabada (Maycomb'da) işlenen bir suçta, beyaza karşı siyahı koruma görevi verilen ilkeli ve cesur avukat Atticus'un, bu görevi yaparken yaşadıkları anlatılıyor kitapta. Bu anlatımın çocuğun dilinden yansıtılması; belki de dönemin önyargılarını kırmak için çocuğun ağzından, sorunun büyüklere basitleştirilmesiydi.
Tom Robinson konusu her ne kadar uzunca süre ele alınsa da, drama dönüşmeye çok müsait olmasına rağmen mesajın verileceği kadardı. Yani sonucunda bir The Green Mile (Yeşil Yol) beklemeyin. Tom'un kendini savunurken Ewell için "yalan söylüyor" yerine "yanlış hatırlıyor" demesi bile başlı başına hüzündü ve mahkeme sahnelerini film izler gibi okudum.
Yazları gelen Dilli, Öcü Radley, Şerif Heck Tate. Her birine ayrı kitap yazılabilirdi belki de ama bu kadarı da güzeldi. Tadı damakta kalan romanlardan.
Harper Lee
