"50'ler istikrar, güven ve huzur, 60'lar ise isyan, özgüven ve geleceğe dönük iyimserlik ve inanç ima ediyorsa, 70'ler ise bir önceki on yılın aksine cazibe sunmaktan çok uzak, kasvetli, huzursuz ve hatta tekinsiz bir on yıldır. Birçoklarına göre Hollywood'un beklenmedik altın çağı olan bu on yılın birçok kült filminin gücü yansıttığı bu kasvettir. Robert De Niro'nun çıkış filmi Arka Sokaklar (1973) ama asıl akabindeki Taksi Şoförü (1976) dönemin distopik ve tekinsiz (ve belediyesi 1976'da müflis) New York'unu ruhunu kararttığı paranoyak bir Vietnam gazisinde ele alır. Dönemin komplocu filmlerinin baş yönetmeni Alan Pakula'nın Başkanın Tüm Adamlan (1976), Parallax Esrarı (1974) ve Sidney Lumet'nin Şebeke (1976), Çin Mahallesi (1974) gibi filmleri dönemin kasvetinin sinematografisidir. Ancak 70'ler dahi yirmi yıl sonra kendi kültünü yarattı. 90'lar bu tür bir retro sundu. 70'lerin melodileri tekrar kıymete bindi. Tabii 70'ler sadece Türkiye' de de değil "kurşun yılları" (Anni di piombo) olarak da adlandırıldığı İtalya başta olmak üzere 1968 hareketinin radikal nihilist şehir terörüne el verdiği ve çok sert bir devlet kontra-terörünü tetiklediği ülkelerde de yeterince kötü anılarla yüklüydü."