Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
ölmek istemiyoruz Yaşamak İstiyoruz...
Struma'yı ilk Serenatta duymuştum. Biri bahsetmişti bundan; ama pek ciddiye almamıştım. Hitler'i yeni öğrenmiş, Yahudilerden ise yeni yeni nefret etmeye başladığım zamanlardı... Neyse bundan bahsedecek değilim tabii. Sadece üzgünüm. Şu yaşıma kadar bu faciadan habersiz yaşadığım için. Ve bu facia da tarihimiz için büyük bir utançtır...
İlber Ortaylı’nın çok yoğun bilgi içeren, serzenişlerde bulunduğu ve bir o kadar da yergi içeren (başta Voltaire) kitabıdır. Hatta sayfa 21’de Voltaire’nin fazla bir şey bildiği yok, şeklinde bir cümle kuruyordu. Hal böyle olunca da –halk arası tabiriyle İlber Ortaylı ‘Gömerse’ bunu nasıl yapar, meraklandım ve başladım.
Şöyle bir konulara göz attığımızda Tarih Nedir sorusu soruyoruz. Tarih yazıcılığı üzerine Yunan ve Roma geleneğine dokunuyoruz ki özellikle Yunanlıların tuttuğu notların beni şaşırttığını ifade etmeliyim. Tabi bunlara değinince Hellenistik döneme dair tarihçiliğe girmeden olur mu? Olmaz.
Tarih ve Sosyoloji üzerine değinip Osmanlı konusuna geçiyoruz ve Tanzimat Dönemine yine oldukça değiniyoruz. Tanzimat Dönemi üzerine oldukça takıntılı bir kişiliği olduğunu kabul etmeliyiz İlber Hoca’nın. Özellile bu dönem Cevdet Paşa ve Avrupa Tarihi üzerine bahisler açılıyor. Cumhuriyet döneminde de Tarih Yazıcılığının nasıl yapıldığına değinmeden edemiyoruz tabi.
Ben özellikle son 2 bölümü çok beğendiğimi belirtmeden edemeyeceğim: Balkanlar ve Batıda Osmanlı ile ilgili arşivler ve Rusya Arşivleri ve Osmanlı Tarihi kısmı. Bu kısımlar cidden çok mühim kısımlar. İlber Hoca yine beni etkiledi. Bu hızla gidersem okumaya kitap bulamayacağım.
(spoiler)
Bizim coğrafyamızada anlatılan masallara, binbir gece masallarına benzeyen "kıssadan hisse" li bir hikaye. Avrupalıya egzotik ve büyülü gelen hikayeler Voltaire'in kaleminden akıcı ve adeta inci gibi dökülmüş. Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine...
Egar Allen Poe tarafından yazılan ve ilk defa 1841'de Graham's Magazine'de yayımlanan öykü. İlk dedektiflik öyküsü olarak kabul edilen[2][3] Morgue Sokağı Cinayetleri'ni Poe, "uslamlama öyküleri" olarak grupladığı öyküler arasında saymıştır.[2] Ancak, E. T. A. Hoffmann'ın Matmazel Scuderi (1819)[4] ve Voltaire'in Zadig (1748)[5] öyküleri gibi, benzer temaya sahip daha eski öyküler de mevcuttur.
Öyküde C. Auguste Dupin, Paris'te iki kadının vahşice öldürüldüğü cinayetin sırrını çözer. Olay sırasında birçok tanık şüpheliyi duymuştur ancak hangi dili konuştuğunu anlayamamıştır. Ayrıca cinayet mahallinde Dupin, insana ait olmayan kıllar bulur. İlk gerçek dedektiflik öyküsü olarak değerlendirilen bu öyküde Dupin karakteri, Sherlock Holmes ve Hercule Poirot gibi sonraki birçok hayalî dedektifin kullanacağı edebi araçları ilk defa kullanır. Poe'nun zeki dedektif karakteri sonraki birçok karakter için örnek olmuştur. Ayrıca, anlatıcı rolündeki yakın arkadaş, öykünün sonunda önce varılan sonucun açıklanması ardından bu sonuca nasıl varıldığının anlatılması gibi unsurlar, sonraki dedektiflik öykülerinde de kullanılmıştır. Dupin karakteri Poe'nun daha sonraki Marie Rogêt'nin Sırrı ve Çalınan Mektup öykülerinde de yer alır.
Değişik gotik edebiyatına özgü bir öykü okuyacaksınız.
Bazen hayata Voltaire alaycılığı ile tutunmak gerekir.
Candide Namı diğer iyimserlik ile içi cam parçalarıyla dolu bir kavanozdan dünyayı seyretmek gibi.
.
.
Voltaire/Candide
10/9
.
.
Voltaire'in ağır eleştiri bombardımanına tuttuğu ve Candide'nin kitap karakterinde hedef tahtasına koyup gönlünce eğlendiği, başına olaylar, türlü işler getirdiği kişi tahmin edebileceğiniz üzere Leibniz'dir.
Leibniz'in pembe iyimserlik felsefesine bir gülle atışıdır.
Ve bunu en iyi o meşhur alaycılığı yapmış başarılı da olmuştur.
.
.
Voltaire mizahının en karakteristik örneği olarak Candide kesinlikle hafife alınacak olaylar mahalli ya da kişiler karnavalı değildir. Aydınlanma Filozoflari listesinde başı çekenler listesinin başında olarak da Leibniz'e eleştirisi tamamen de yersiz değildir. Gülünçlüğu yakalamak ve onu geliştirmek yerine ince nüanslarla hem toplumsal sorunlara, tarihi yanlışlıklara, bürokratik karmaşaya reverans verir. Onun bu dolaylı anlatımı inciti gerçekler karşısında derin bir ironi gerceklestirmesini sağlamıştır.
.
.
Onun işaret ettiği Eldorado Ülkesi bir varış çizgisinden ziyade Candide'nin olgunlaşması için altını çizdiği bir süreçtir. Kötülüğün gercek dünyada olduğu gibi romanda da yaygın kullanımı Candide'nin kendini geliştirmesinde, kendisiyle iletişim kurmasında bir araçtır.
.
