Bir bana tutkun, bir bana vurgun olduğunu hiç unutmadım..
[ Güven Taşdemir ]
Ben yangına vurgun
Suyum, aman kuzum
Beyaz skandalım
Bir gün konuşuruz uzun, uzun
Nasıl da göklere vurgun insanoğlu. Sonsuza, bilmediğine, gitmeye, özgürlüğe..
Arabesk kokan gecelerin
Melankolik yalnızlığında
Başını alıp giden sevdaların
Geriye kalan sancılı kalabalıkları
Yüreği avutamıyor
Hakikati kandıramıyor uykularım
Onlarda yordun
Onlarda vurgun rüyalara
Onlar da mahkum kalabalık karanlıklara
Hiçliğin o derin kabuslarında
Zihnim durgun, sıradan.
Ve insan en çok göğe vurgun;
Sonra zifiriye,
Şiire,
Ve hep Allah'a...
Cahit Zarifoğlu
Sana vurgun bu deli kalbim
Şimdi tuz buz hâlde nicedir halim
Kırık bir sazla derdini yazanlar
Beni anlar ancak ölü ozanlar
"İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve belâ
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Ahmed Arif🌸
Bir duruşu olmalı insanın,
bir bakışı, bir anlayışı,
bir aşkı, bir davası olmalı.
Gökyüzüne bakmayanların
kalbi daha çok kirlenir.
Ve insan en çok göğe vurgun.
Sonra zifiriliğe, şiire
ve hep Allah’a..
"İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve belâ
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Ahmed Arif, Ay Karanlık