Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
vurkan i
vurkan i
@vurkani
Öğretmen
Lisans
Samsun
327 okur puanı
Kasım 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Shekespeare'ın en acıklı trajedisi bu olsa gerek.Belki de en kötü karakterlerinin başında geliyor İago.Serüven boyunca Othello'ya dur yapma, artık gerçeği gör diyesi geliyor insanın.Yanlışa adım adım ilerliyor ve İago'nun kıvılcımını çaktığı fitne, kıskançlık ateşi sonunda karısının da mahvolmasına sebep oluyor kendisinin de.Zaten söylüyor kendisi de ben aslında kötü biri değilim diye kıskançlık gözümü kör ettti diye.Yalanın, riyanın saf iyiliğe karşı zaferini görüyoruz kitapta.
Yazar eşkıyalık konusunu ağalıkla olan ilişkisi ekseninde irdelemiş.Ve halk arasında eşkiyaya bakış açısından da örnekler vermiş.Ağalar yani gücü elinde bulunduranlar bu ellerindeki gücü kendi menfaatleri için kullanırlar.Güçlerine, menfaatlerine ters kişi ya da olaylar ortaya çıkarsa aslında birbirini yiyen bu kişiler birlik olabilir.En basit olarak da kendini korumak için iyice ayağa düşmüş yüzüne dahi bakılmayan aç dolaşan eskinin eşkıyalarını onlara eski günlerini vaadle kandırıp yine kendileri caka satmaya devam ederler.Halk aslında bu eşkıya bozuntularına destek vermez cahilliği yoksulluğu böyle bir sürece sürüklemiştir.Halk da artık bilinclenmistir.Onlar da eşkıyanın yüzüne bakmaz.Yani artik böyle bir olgunun halk nezdinde de bir değeri olmadığı için var olamayacağı anlatılıyor.Maraz Ali ekseninde de yeni nesilden bu olaya ilgisi olabileceklere Maraz'ın sonu iyi bir mesaj.
Osmalı son büyük Akdeniz Imparatorluğudur.Ve Son Roma İmparatorluğudur.Müslüman olan Roma'dır.Zaten Diyar-Rum'un koruyucudur Osmalı.Fatih kendini Roma'nın varisi görür.Biz bu ince düşünceden cihanşumül ufuktqn çok uzağız.18. Y.y ve Lale Devri bugünkü insanin temelini attı.Yeni insanın hayata tamammen açılmış dünyevi zevkleri de isteyen yaşayan mimarisini de hayatını da buna göre değiştiren Türk insan tipinin doğum zamanıdır Lale Devri.Savaşlar kaybediliyor olsa devlet kendini kurumlarıyla yeni dünyaya uydurmaya çalışmaktadır ve başarılı da olmaktadır.19.y.y Milli Mücadeleyi kazanan başarılı kurmayları yetiştirmiştir.Enver Paşa bunların istisnasıdır ve olağandışı yükseliş göstermiştir.Midhat Paşa Osmalı'nın değil Avrupa'nın 19. Y.y daki en büyük valisidir.Vahdettin eğitim olarak zayıf kalmış ve olayları idrak edememiştir ama ülkeden ayrılırken hazineyi boşalabilecek imkanı varken devlete ait bir tek şey götürmemiş tir.Sefil bir hayat sürüp ölmüştür.Tarih aslında okulda bize ogretilenlerle pek de uyuşmuyor.Bunu yazar çok güzel örneklerle bir kez daha gösteriyor.
Okur Takip Önerileri
Kitap dünyanın yaratılışını merak edenler için gerçekten çok açıklayıcı.Bing Bang teorisinin nasıl gerçek olduğunu gözler önüne seriyor.Başta küçük bir nokta iken nasıl bu boyutlara kadar genisleyebildi ve hala da genişliyor anlıyoruz.Evren sabit bir olgu değil canlı yaşayan bir olgu ve tüm canlılar gibi onun da ömrünün sonu gelecek.
Gezip gördüğü yerler hakkında kendi görüşlerini vermiş Ortaylı.Anlattığı çoğu coğrafya Osmanlı toprakları.Ve kadim zaman medeniyetlerinin toprakları.
Hangimiz içimizdeki anlamlandıramadığız acaba bunlar bana ait mi dediğimiz düşüncelere değişik kılıflar bulmadık ki ?Hangimiz gerçek benimizden korkup onu herkesten gizlemedik ki? Ama bu ben bir anda tüm varlığını dışarı vurunca şaşa kalmıyor muyuz?
İlber Ortaylı'nın yaşam öyküsünü merak edenlere hitap eden bir kitap.Bu derece ustalıklı bir dünya görüşüne nasıl sahip olmuş dünyanın onca yerini nasıl hangi parayla gezmiş örnek olacak cinsten.Ve her zaman okuyor hem de yüksek öğretimi farklı alanlarla bir arada okuyor ve bu arada da onca dili öğreniyor gerçekten hayret verici.Ama tüm bunların tesadüfi olmadığını kendisinin bunların peşinden koşup bir nevi talep ettiğini görüyoruz.
Kitap güzel ,sürükleyici kahramanlar sırayla tanıtılıyor falan buraya kadar her şey güzel de sonunu hiç beğenmedim ben evet kardeş hareket halinde olduğu için cenaze töreni mantıklı da niye illa ayağa kalkıp yürümesini bekliyor ki?Ve Peter Pan çok üst düzey cani olarak anlatılıyor ve imkansız görevleri aldığı söyleniyor bu görevi sıradan bir tetikçi de yapabilir pek ala.Anneyi öldürecek ve cenazede namlulu silahla kardeş vurulacak.Bu iş için bu katil zorlama olmuş.Kız ile baş dedektifin ılişkisi ne belli değil.Dedektifle ne zaman tanıştı gerçekten yattı mı dedektif delilleri niye çarpıttı.Çivi çakılan adam vb vb. Sonuç olarak ben yorumlara katılmayacagim zorlama bir son olmuş ve bazı yerler askıda kalmış.
Küçük yüreklerden birliktelik, savaş ,ihanet ,birliktelik , cesaret ,rakibe saygı vb. duygular çok güzel dile getirilmiş. Küçük Nemescek değer verdiği kutsallar uğruna ölüme yürüyor bir an bile geri adım atmıyor.Boka tam bir lider , taktisyen ve kumandan.Aynı zamanda duygularını da gizleyemiyor sonunda.Feri Ats karşı grubun lideri o da ülküsü için her şeyi yapıyor.Ama cesareti karşısında rakibini onore edebilme karakterine sahip.Yenilgisi akşamı toplantıya gitmeyip cesur rakibinin durumu öğrenmeye çalışan bir lider.Karşıtlıklar evet olabilir ama sonuç olarak her zaman karşınızdaki insandır ve onun haklarına saygılı olunmalıdır.Sonunda yenilgi de olsa gerçek olan dürüst olan onore edilmelidir.Galip taraf karşıdakini kazandıktan sonra rencide etmemelidir.Nemescek uğrunda öldüğü arsasının elinden alındığını göremeyerek bir nevi şanslı idi.Ama Boka buna şahit oldu ve hayatın dislilerine kapılmaya hayatı tanimaya başladı.
Bu kitapla ilgili teknik hiçbir yorum yapmayacağım.Ve yorumlarını da sadece teknik açıdan inceleyip Pamuk'un tüm dünyaya aksettirmeye yutturmaya çalıştığı ( zira Nobel aldığı için kitapları tüm dillere çevriliyor) mefkureleri es geçenleri de gerçekten kınıyorum.
“...Bir dönem skandal ve cinayet haberlerini öne çıkaran gazeteleri Oidipus ve Rüstem benzeri hikâyelere çok rastladığım için okudum. İstanbul’da iki çeşit hikâye okur tarafından çok seviliyor, ucuz gazetelerde çok yayımlanıyordu. Birincisi; oğlu askerde, hapiste, uzaktayken babanın, genç ve güzel geliniyle yatması, olayı fark eden oğulun babayı öldürmesiydi. Çok işlenen ve sayısız çeşitlemeleri olan ikinci cins cinayet ise, cinsel açlık içindeki oğulun, bir cinnet anında zorla anasıyla yatmasıydı...”
Bu fikre nasıl sessiz kalıp yok sayabilirsiniz ?Bunu nasıl meşrulaştırırsınız? Bu örnekler olmamıştır demiyorum illa ki vücut bulan örnekleri vardır.Ama bunu kalkıp da bu milletin karakteri imiş gibi her gün rastlanan alalade olaylarmış gibi yansıtmak en hafif tabirle kültür vizdansızlığıdır.Bunu kitapta sonlara doğru tekrar dile getiriyor iyice zihinlere işlemek için.Kitabı tam da Avrupa'da ensest evliliklerin ve ölü seviciliklerin yasallaştığı bir dönemde okudum.Ve Pamuk'un da buna hizmet için bunları kaleme aldığını düşündüm kendimce .Evet Pamuk'un kitaplarını okudum beğendiklerim de var ama bu yazdıklarına sessiz kalmak vicdanımı sızlatırdı.
Aslında Lermontov bilmediğim bir yazardı.Kitaba o yüzden pek de hevesle başlamadım ama başladığımda sayfaların aktığını gördüm.Ve üç saat gibi bir sürede bitirdim.Gerçekten sürükleyici ve aynı zamanda etkileyici idi.Roman Gürcistan dağlarında başlıyor aslında anlatıcının ismi de yok zaten daha sonra cismi de kalmıyor anlatıcı da değişiyor.Bu yolculukta tanışılan Maksim Maksimiç 'in ağzından olaylar ilerliyor onun hatıralarında Peçorin karşımıza çıkıyor.Onun Tatar kızı Bella' yı kaçırması ve daha sonra onu elde ettikten sonra sıkılması ve bir nevi onun ölümüne sebep olması.Sonra da bir şey olamamış gibi davranması.Ve ikinci bölümde yazarımız Peçorin'in günlüklerini ele geçiriyor ve onun hatıraları anlatılıyor.Peçorin hayatının her döneminde aslında kızları bıraktığının farkında.Bunu yapıyorum ama vazgeçemiyorum diyor.Bir nevi huyum diyor.Arkadaşının peşinde koştuğu Prenses Meri 'yi de ayartır ve yine ona da sevmediğini söyler.Aynı zamanda eski sevgilisi evli Vera 'yı da yeniden baştan çıkarır.Sonunda Prenses'in namusu için düello etmiş gibi görünür ama yine bu düello da kendi gururu içindir.Belki de "tip" e dönüşebilecek bir kişi Peçorin.Kitabın içinde alıntı yapılabilecek bir çok kısım var.Ve sonunda kader sorgulması yapıyor yazar.
Yalom bu kez tam olarak kendisini bize sunuyor diyebilirim.Onun hastalarına yaklaşma biçimini onlarla nasıl ikili ilişkiler kurduğunu görüyoruz.Terapistin sadece belirli sorular ve kalıplarla yaklaşmasına şiddetle karşı çıkıyor.Hatta terapinin sadece o saatlerde olup sonra bitmesine de karşı.Terapiyi hastası için onun evinde dahi yapmayı göze alabiliyor.Onların dertlerini gerçekten kendisine dert ediniyor.İlerlemiş yaşına rağmen daha gelip terapiyi bırakan hastalarının çoğunu hatırlıyor.Hastası ile o kadar bütünleşiyor ki ücretini yarıya dahi indiriyor hatta e-posta üzerinden ücretsiz görüşmeyi dahi göze alıyor , yeter ki yarım kalmasın.Öyküler adından da anlaşılacağı üzere gündelik her insanın başına gelebilecek olaylardan oluşuyor.Zaten amacı da bunların sıradanlığını bir şekilde hastaya hissettirmeye çalışıyor.Rüyaları sıkça kullanıyor, aynı zamanda hastanın kendisine soru sormasını istiyor onu olabildiğince rahat hissettiriyor.Öykülerin içeriğine girmek istemiyorum gizemi kaybolmasın.Ama zaten kendisi Marcus Aurelius'un: "Hepimizinki günübirlik hayatlar, hatırlayanın hatırlanandan farkı yok.Hepsi geçici.Hem anılar hem de onların nesnesi.Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda , her şeyin seni unutacağı günler yakın.Bil ki çok geçmeden hiç kimse ve hiçbir yerde olacaksın." sözleriyle özetliyor.
Yazar :" Dünyanın sadece fiziksel öneme sahip olduğunu ve ahlaki yönden hiçbir öneminin bulunmadığını söylemek düşünülebilecek hatalar içinde en büyük ve tehlikeli olanıdır." diyerek insanların tek kanatla uçamayacağını maddinin yanında manevinin de hüküm sürmesi gerektiğini ortaya koyuyor.Ve insanlarla ilgili birçok örnek vererek onların karakter profillerini çiziyor.Yönetim biçimlerine dahi el atıyor.Cumhuriyeti yetersiz görerek monarşiyi savunuyor buna örnekler veriyor.Karınca kolonisi örneği vb.
Rech felsefede sınırları zorlamış bu kitabında bir nevi sizi haşlıyor hissi uyandırıyor kitap okurken.Kendinizi suçlu imiş gibi mazlumca geri çekiveriyorsunuz."Sen sıradan küçük bir adamsın ." diyerek başlıyor kitaba ancak tüm kitap boyunca bunun tersi olduğunu anlatıyor.İnsanların kendisini yönetmesini, eleştirmesini , eğitmesini bizzat kendisinin yapmasını istiyor.Ve insanın kendi tutsaklığından kendisini ancak kendisinin kurtaracağını söylüyor.İnsanların medya ve üst kimseler tarafından nasıl kurnazca yönlendirildiğini dile getiriyor.İnsanların kalıp düşünceler etrafında cendereye sokulduğunu anlatıyor.Ve bir anda 1. Dünya Savaşı'na kadar pasaport diye bir şey olmadığını öğreniveriyorsunuz.İnsanlar dilediği yere gitmekte özgürmüş.
Meclis'in dağıtılmasından İzmir suikastına kadar olan periyodu gözler önüne seriyor.Tarih kısmı aslında beni pek çekmedi bunda belki de İlhan'ın şairliğini çok sevsem de düz yazı alanında başarılı olduğuna inanmamam etkili oldu.Beni etkileyen Paşa- Fikriye- Latife üçgeni oldu.Latife'nin o kadar emeği ve kendinden vazgeçişinin karşılığı köşkün kapısından kavulmak ve sonrasında intihar mı olmalıydı ?Latife alabildiğine mağrur , kibirli.Kendine rakibe kabul etmiyor.Paşa'nın sofra arkadaşlarına dahi katlanamıyor.Egosu onu paşanın da üstüne çıkmaya zorluyor. Herkes içinde ona Kemal diye hitap edip kaprisler yapıyor.Ve sonunda Fikriye'nin de ölümüne sebep oluyor.Paşa orduya hükmetmenin bu kadına hükmetmekten kolay olduğunu söylüyor.Bir bir memnun olmadığını söylüyor.Ve en son ise mecburi ayrılık.Aslında kitapta yok ama Latife' nin bundan sonraki yaşantısı manidar.Zira ölene kadar Paşa hakkkında hiç konuşmuyor.
