Sürekli huzurlu olmak
Sürekli yaşamaktır ölümü
Acı öldürebilir ya da
Hayata tahammül gücü verir
Ama huzur hep korkunçtur
Hakikat, şu acı hakikat..
saygınlık! beğenmediniz mi? Ahmakların saygısı, çocukların şaşkınlıktan ağızlarının açık kalması, zenginlerin kıskançlığı, bilgenin küçümsemesi boşuna mı sanırsınız?
böyleysem, kusur benim mi?
bilmiyorum, kimim ne yapıyorum?
yüreğe kırmadan dokunmayı bilmezler..
güzel kadınların çoğunda önce yüz
Onları ilk tanıdığınızda öyle anlayışlı bakarlar ki; kahkahalar kum pireleri misali. Sonra, Tanrım, zaman geçer ve tavan akmaya başlar. Talepler gelir. Olduğun ya da olabileceğin her şeye aykırıdır talepler. Tuhaftır ama yazdığın hiçbir kitabı okumamıştır, tekini bile. Ya da okumuşsa seni kurtarmaya soyunur. Yani diğerleri gibi olmanı ister. Bu arada iliğini sömürüp milyonlarca ağlarla bağlamıştır seni ve duygusal biri olarak iyi zamanları ya da sana iyiymiş gibi gelen zamanları hatırlamadan edemezsin.
Kendini bir başına yatak odanda göbeğini sıvazlar ve aman Tanrım, olamaz, yine mi, derken bulursun.
Oysa bilmeliydik. Belki de pamuk helvası bir talihti istediğimiz. İnandık belki de. Ne saçmalık. Köpekler nasıl inanırsa, öyle inandık.
Sayfa 107 - Parantez YayıncılıkKitabı okudu
Çünkü her insan benzer olmakla birlikte farklıdır da.
İçinde kabarıp duran bir soru vardı; pandülün vurması gibi bir sözcüktü bu: neden, neden, neden, neden? Tanrı ona neden bunu reva görmüştü? Çok mu günah işlemişti?
Çıngırağı çılgınca çaldı, kasabanın papazını getirmelerini istedi. Tanımasa da orada konuşabileceği, korkularını açabileceği birinin yaşadığını düşünmek onu yatıştırdı.
Sayfa 12 - YKYKitabı okudu
Kimse özgürlüğüme köstek vurmadı benim. Onu benim kendi yaşamım içti, tüketti.
