Anyone
@wanderrlust
Senin kitabının ismi ne?
Heaven, 12 Kasım
10 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Hayat nasıl gidiyor?
Yaşayan birine sor.
"Kendimi dalların çatallandığı noktada otururken görüyorum. Ve incirlerden hangisini seçeceğime bir türlü karar veremediğim için açlıktan ölüyordum. Hepsini ayrı ayrı istiyordum incirlerin, ama birini seçmek ötekilerin hepsini kaybetmek demekti. Ve ben orada karar veremeden otururken incirler buruşup kararmaya başlıyor ve birer birer toprağa, ayaklarımın dibine düşüyorlardı."
Okur Takip Önerileri
“Hiçbir zaman sıcak bir banyoda olduğum kadar kendim olamam.”
Dünyamız birbirine muhtaç olan her bir varlığın farklı bir role sahip olduğu bir dengeye ve zekice planlanmış ancak kolaylıkla mahvedilebilecek kırılgan bir ahenge sahiptir. Dünyadaki bu büyük yaşam macerasında her canlının farklı bir rolü her canlının özel bir yeri vardır. Doğada gereksiz ya da zararlı yoktur. Terazi daima dengededir.
Domuzcuk düşünebiliyordu. O şişko kafası, adım adım ilerleyebiliyordu. Gel gelelim Domuzcuk bir şef değildi. AMA O GÜLÜNÇ BEDENİNDE BİR BEYİN VARDI.
Gözyaşları şimdi dışarı akıyor, daha önce içerde birikip kalmıştı. İçerdeki gözyaşları dışarı akandan daha fenadır.
Korku, cezadan daha berbattır çünkü ceza bellidir. Sınırlandırılmamışa kıyasla ceza daha az ürkütür. İster ağır ister hafif olsun.
“Ben sadece kışın karpuzu yazın portakalı özlerdim. Şimdi bir de sen çıktın başıma Leyla.”
İnsan hayal ederken bir tanrıdır; düşünürken ise bir dilenci
Anyone tekrar paylaştı.
Ancak mutlu olan insanlar çevrelerine mutluluk verebilir.
Sayfa 118Kitabı okudu
Anyone tekrar paylaştı.
Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Sualtı gibi derinlerde sessizce bekleyen
Dirensem, daha ne kadar direnebilirim artık
Nereye kadar gidebilirim, gitsem? Aradığım nedir, o kentten bu kente?
Adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir
Gider heyecanlar, istekler, gülümseyişler
Yüreğimdeki denizin suları birden çekilir. Özleyip de vardığım her yerden, hemen kaçsam diyorum
Ne aradığımı biliyorum, ne bulduğumu
Bilmem neresinde yanıldım ben bu hayatın?
Yüreğimi kabartan o sevinç, şimdi sonsuz bir acı oldu. Taşlar yığılmış önüne en güzel, en anlamlı duyguların
Uçsuz bucaksız bir tüneldeyim ve her yanım karanlık
Koluma giriyor bazı adamlar, bir şeyler söylüyorlar
Kalıplaşmış, sıkıntı verici, güdük. Oysa acı diye bir şey var bu dünyada
Ölüm var -ki yüreğimde bu boşluğu yaratan birazda odur. Yanıbaşımda ölüp gitti dostlarım, ben bakakaldım
Gözyaşlarının da bir yerlere gömüldüğü görülmüş müdür? Çözemediğim bir şeyler var hayatımda
Sanki ilk benim duyduğum garip, anlatılmaz duygular
Sürse daha ne kadar sürer bu, bilmiyorum
Ölümü ve hayatı yanyana düşünmesini ne zaman öğrenir çocuklar?
-Ahmet Erhan-