İngiltere'de rahipler günah çıkarma bölmesine giren kadınları sıkıştırmayı adet edinmişti:
Bağışlanma cinsel ilişki karşılığında sunulmaktaydı. William Manchester şöyle bir istatistiği aktarır: İngiltere'nin Norfolk, Ripton ve Lambeth yörelerinde kadınlara yönelik cinsel suçlardan dava açılan erkeklerin yüzde 23'ü nüfusun yüzde 2'sini bile oluşturmayan rahiplerdi. St Albans başrahibine "makam ticareti, tefecilik, zimmete para geçirme, manastır alanı içinde fahişelerle ve metreslerle açıkça ve sürekli birlikte yaşama" suçlamaları yöneltilmişti. En yaygın yolsuzluk endüljans satışıydı. Papanın endüljans verme yetkisini tanıdığı özel bir quaestiarii ("bağışlayıcılar") makamı vardı. Daha 1450'de Oxford Üniversitesi rektörü Thomas Gascoigne şu saptamada bulunmuştu: "Günahkarlar şimdilerde şöyle diyor:
'Tanrı'nın tanık olduğu birçok kötülüğü yapmış olmayı umursamıyorum;
zira papanın bahşettiği bir bağışlama ve endüljansla bütün suçlara ve cezalara ilişkin kesin affı kolayca elde edebilirim; papanın yazılı rızasını dört ya da altı peniye satın aldım."' Verilen tutar abartılıydı; başka anlatımlar endüljansların "iki peni, bazen bir yudum şarap ya da bira ( ... ) ve hatta bir fahişe tutma ya da uçkur çözme karşılığında" satıldığından söz eder.
Sayfa 654 - Yapı Kredi Yayınları.
"Duyulabilmek için yüreğinden konuş" William Watson Purkey
Sayfa 126Kitabı okudu
