Bütün bir anlam hiçliğe uğrarsa o zaman ne anlatılır ki yarına? Yarın, yarın olmaktan çıkmışsa ne anlamı var ki güneşin? Ya parıltısı çalındıysa güneşin...
Burada daha özgürüm. Kimse bilmiyor kim olduğumu umut da dilenmiyorum, umut dolu sözler de. En azından biraz daha ifade edebiliyorum ruhumu. İyileşemeyeceğim.
04/03
Giderek inancımı yitiriyorum. Ne güneşin sıcaklığı, ne de kışın dondurucu soğuğu bilincimi geri getiremiyor artık. Gerçeği kışlar da eskisi gibi soğuk değil. İnancımı ben mi terk ettim yoksa o mu vazgeçti benden bilmiyorum ama bir noktada bir şeyler ters gitti ve ben kendimi bilinçsiz bir savruluşun bir dalgasında buldum. Eskiden, yani ,hep
Reader Follow Recommendations
Kendimi pek iyi hissetmiyorum. Bir süredir rüyalar görüp duruyorum. Fragmanlar gibi geçmiş sürekli önüme serilip duruyor. Kötü anılar karanlık düşler sanki tekrar tekrar peşime düşüyor. Birileri ölüyor, kötü anılar aklıma düşüyor ve her seferinde çaresiz bırakılıyorum. Kafamın içindeki sesler çıtırdamaya başlıyor. Ancak bu sefer yaratıcı hiçbir yanı kalmamış gürültüler bunlar. Sanki her şeyini yitirmiş bir benlik. İçinde korku ve endişe var veya yok. Akışı bozan bir şey var işte. Her seferinde bilinmez kelimeler kullanıyorum ama anlam veremiyorum aklıma. Aklım bir dehliz de yürüyüp duruyor. İlerisi hep karanlık ve ben o bilinmezi kovalıyorum.