Helin

Helin
@woolfispoetry
3 okur puanı
Ekim 2016 tarihinde katıldı
Şu sıralar buna çok sık ihtiyaç duyar olmuştu. Düşünmek. Aslında düşünmek bile değil; konuşmamak.
Reklam
İnsanlar böylesine kapalı kutuyken nasıl oluyordu da onların hakkında şu ya da bu şeyi bilmek mümkün oluyor, diye sordu kendine.
İnsan göklere çıkabileceği gibi, bir gün tepetaklak olabileceğini de bilmeliydi.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Büyük bir tutkuya, yalan olan bir aşka, kırılan heveslerin içtenlikle anlatıldığı bir anda, kendisinin de bu duyguyu bildiğini, hissettiğini, yaşadığını kolayca söyleyebilecekken o hiç konuşmazdı. Hep sessiz kalırdı.
Henüz altı yaşındaydı ama bir duyguyu yaşarken aynı anda diğerlerini de yaşamanın önüne geçemeyen, gelecekle ilgili planlar ya da sevinç ve hüzünler söz konusu olduğunda, bu duyguların hep yaşadıkları ana gölge düşürmesine izin vermek zorunda hisseden insanların mensubu olduğu bir klana aitti o.
Reklam
Helin tekrar paylaştı.
Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Sayfa 86
Helin tekrar paylaştı.
Zihin yoluyla savaşmak,akıntıya karşı kürek çekmektir;akıntıyla sürüklenmek değil.
"Düşüncesinin izini sürmek, yazıyla kaydedilemeyecek kadar hızlı konuşan birinin sesini izlemek gibiydi ama bu ses kendi sesiydi ve kendiliğinden yadsınamayacak, kalıcı, çelişkili şeyler söylüyordu."
Ayrıntı Yayınları
İnsan her söylemek istediği şeyi söyleyemezdi ki.
Ayrıntı Yayınları
Resim