Ey gönül, sen benim kalbimden çık!
Ve ey can, sen de gönül için onunla birlikte git!
İkiniz gidin, Memo'yu görün!
Fakat biriniz bana haberini getirin!
Ey gönül, sen kendisini selamlayınca
Çabuk haberini getir bana!
Yüzümde bir nur peyda ettin,
Onunla Mem'in gönlündeki siyah noktayı yaktın.
Mem'in yüzünde de bir ışık çıkardın,
Onunla sen gönlümü yaktın ve yaraladın
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nûrek di rûyê me kir te peyda
Sohtin li Memi te bê suweyda
Şewqek di ruxê Memi te hilkir
Qelbê me bi wê te sot û kul kir
"Kimse ödül kazanmak niyetiyle fizik alanında araştırma yapmaya kalkışmaz. Onları buna iten şey, kimsenin bilmediği bir şeyi keşfetmenin verdiği mutluluktur."
Sayfa 97Kitabı okudu
wê ji gulan hez dikir
mın jî ji wê
hemû gul li rûçikê wê vedibûn
Eğer bir günah işleyeceksen, en alasını işle. Şarap içeceksen, en iyisini iç. Yuva yıkacaksan, buna değer bir kadın bul. Böylece Tanrı nezdinde belki bir günahkar olursun, ama dünyada bir budala olmazsın.
Sayfa 134 - Yurt KitapKitabı okudu
Gallina non est avis, uxor non est homo.
*Horoz bir kul değildir, kadın bir insan değildir.
Sayfa 91 - Yurt KitapKitabı okudu
Destana Memê Alan
(…)
Zînê got: “Lolo, Memo, dilê min bi kul û bi jan e.
Madem ku tu guh nadî gotinên merivane
Ji berê da, xelkê kêmanî xistine derê me jinane,
Dibêjin: “Jin parsiya kêm in û rûreşiya dê û bavane.”
Were destê xwe bavêje destê min û min çek ke ser pişta Bozê
Rewane,
Berê xwe bide welatê xwe, bajarê Mixribiyane,
Bila heywan me her duyan bibe,
Sayfa 61Kitabı okudu
Min navê wê pirsî Menewş
Bi saw û suhn dihat bi meş
Berdane min du çavên reş
Aqil ji min kir tewş û mewş
Ji suhna wê ez tertilîm
Ji hel ketim zû bertilîm
Li ser rêya xwe şerpilîm
Suweyda: 25 - 10 - 1967
Hê warê ku biyan bû yanzde salan ji bo min,
Ne hezkirina delalan ne serdilk ne yar û jin,
Ew pêl ji emrê şîrîn borî di deryayê xem,
Tev diltengî zîvarî bi dijwarî û elem.
Wek rêwiyê pir westî, bêzar bûbûm ji jînê,
Kê bîr dibir binêre li deftera evînê,
Me got qey derd û kulan arê di dil temirand,
çira bihara jînê bi zor bakî vemirand.
Ne dîyar bû
Medegesker, Sant-Marî.
10.2.1936.
Dema ez diçûm Bazinê Taqa
Dema tu lê bûyî
Ji bîr nakim, na
Gava min te şibandibû qumrîkên ser wan şikeftikan
-şikeftikên ku hetav li lotikan bû tê de
û bi kêzikeke hecê re germ bû dilê me-
(marê te wê bê min qey
Min hin ji ava hewtikan negihandibû destên te?!)
Gava tu dihatî wî kavilî
Kêliya ezman ji rengê şikeftikê vediguherî rengê pêz
Te gazî
Ku min xwe ji kokelkên ber pehîna te vedizî
Ku ez dîsa bê ba û tav û yar hedinîm li milê tenayiyê
Heger ew qesra tu lê
Bû agir û bi dilê min veda
Na, xwîn min naterkîne
û bahozan wê li pey xwe rake kitêba ku ji kezeba min
Mirin li xwe kom kirine û çûye
Wê min ne sar be kêliya ewil
Lê ew her du gavên ku min
Ber bi keviyên deynekirina te avêtine
Wê sartir bibin ji mirina giyan
û li bîranînên te bicemidin
Kitêb û mirin
Du qesrên kavil in niha
çavên te bê gul
Dinya sipûsar
"Pelweşînê! Te rojên min
bi dengvedanekê dehf da bêdengîyan
Êdî şikandina xwe, di destên kesên din de dimalim"
Gurzek nermînîya wateya te, ji hestên min diçilmise
Beyarbûyîna bêzarîya xwe, ji axa te dibihîsim
û li vê tofana hundirê min binêre
Nikare te ji ser pişta pêtên eşên xwe biavêje
Belê!
Her şev
ji wê şevê fêr bû
Hûr dinalim ji te
"Min hincetên xwe yên li ber tifika bendemanê
bi tenîya demsalan dîyarî baranên biharan kir"
Dema mirin di min de dimîne çarînek
hilma baranê çawa dibe ku di min de
kevzîya bêaramîyekê dinûse
Rojên ji qetan wer hatiye qewirandin
Gera baranê hilawistî ye
û dicivand, gernasîya pûşên derengîyê
Paldan ji karê kê tê veqetandin dema ku
Beni kolumdan yakaladı ellerini çıplak tenimde hissetmek kalbimin gümbür gümbür çarpmasına neden
olmuştu.
Kendini yaralamadan ayağındakileri çıkarsan iyi olacak.
Asla. Partiden ayakkabısı olmadan çıkacak bir kız değilim ben ‘
Sen bilirsin. Elimden tutarak beni kadife şeritle ayrılmış koridora doğru götürüyor. Ayağımın ne kadar
ağrıdığını
Sayfa 28
Herkê ew şuxul destê mindabe,
Dest nalerize û dil rehm nabe,
Ezê wan gişka, kê şer dixwezin,
Hildim û bikim firindê mezin,
Bifirim ezman û dewsa bomba
Jorda bavêjim celata, zorba,
Ê ber hêsîrê zarkonga ker bûn,
Ça gurê birçî, ça gurê devxûn,
Kê ku derd-kulê daykê dinyaê
Boy xwe kiribûn kanînga şaê
Û boy kîjana xûna meriva
Dibû mal û zêr
