"Herkesin bir Feride'si vardır bilmez miyim
Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı
Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim
Bir de kimsesizliği." (s. 19)
Şiirle tutunmak okumaya,
Şiirle dinlenmek,
Şiirle ruhunu terapi etmek,
Şiirle gününü bir şiire çevirmek...
Feride
Şairin okuduğum ilk eseri oldu. Hani derler
ve hüzün kara bir bulut gibi çöküyor gözlerine
ötede güz çöküyor üstüne yaz mevsiminin
her mevsimin tükenişi intihar çağrıştırırken bende
güzse hep aynı iklimdir yara yerimde
git!
uzaklığa dolan yol gibi dol hasretime...