Küllük
Kardeşçe yaşamanın adıydı orman
Ormanları en kirli sunaklarda yaktılar
Kıskandılar dağların tesettürünü
Dağları çırıl-çıplak bıraktılar
Tavşanlar, sincaplar, kelerler, kuşlar
Ya kaçıp gitmişler ya kül olmuşlar
Hıçkıra hıçkıra ağlar rüzgâr
Rüzgârı ortada dul bıraktılar
En mutlu günlerin adresi dünlü
Derenin şırıltısı bile çok hüzünlü
Sayfa 49 - Nar Yayınları / AY IŞIĞINDA SERENATLARKitabı okudu
