İnsanların yüz ifadelerine biraz dikkatli bakınca birçok şeyi gizlemenin ya da en azından yokmuş gibi davranmanın zorunlu olduğunu düşündüm. Bir çoğu " Bu herife nerden yakalandım ?" der gibi bakıyordu. Kimi, sıkılgan bir şekilde etrafına bakmayı tercih ederken kimisi de ilgili görünmek için ben konuşurken başını sallayıp üzgün bir hal takınıyordu.
Hiçbiri de " Bunları dinlemeye tahammülüm yok. Başının çaresine bak. Ne halin varsa gör." türünden şeyler söyleme cesaretini gösteremedi. Böyle düşündüklerini adım gibi biliyordum.
Sayfa 20
Unutuluyor mesafelerin hoyratlığında, tenlerin sıcaklığı. Unutuluyor tüm ilk’lerin tarihleri.
İlk el tutuşmalar, ilk öpüşmeler, ilk ayrılıklar…
Biz olmaya dair ne varsa tek tek unutuluyor!
Özen gösteriliyor evde onu hatırlatabilecek eşyalarla yüz yüze gelmemeye.
Geride kalıyor aşklar da, her şey gibi…
Ya da öyle sanılıyor.
Gelip bir yumruk midene inene kadar,
göğüs kafesinde o ağrıyı hissedene kadar öyle sanılıyor.
Sek tüketilmez hale dönüşüyor git gide sertleşen tüm o sancıların. Ve nihayet sen de acı bir su oluyorsun işte,
şişede göründüğü gibi durmaya çalışan bir rakı damlasına. Mazide kalanların şerefine!
Özgür Gümüşsoy
Ahmet Rasim’den İstanbul’u Okumak…
Bir güz akşamı insanın içini yakan, içini ürperten bir rüzgar esiverir aniden İstanbul’da. Hava yavaşça aydınlığını yitirir, yerini kurşun gibi bir gök alır, ardından kararır iyice…Telaşlı İstanbul trafiği akmaya çalışır, cılızlaşır saatler ilerledikçe. Gece yüzünü gösterir bir başka aleme dalar akşamcılar… Bir
Sayfa 213Kitabı okudu
ip
"Eğer yüreğinizde bir bulantı ,kafanızda bir kuşku hissediyorsanız,eğer varlığınızda bir rahatsızlık, çevremizde bir huzursuzluk varsa,kader sizi seçmeye çağırıyor demektir.Seçim hakkını kullanmamakta bir seçmedir.Ya size uzatılan ipe sımsıkı sarılıp kurtulacaksınız ,ya boynunuzda bükülü bir iple ateş vadisinde dolaşmaya boyun edeceksiniz."
Sayfa 28 - iz yayıncılıkKitabı okudu
