YORUM
Bu eser, yazarın okuduğum üçüncü kitabı.Öncesinde Sözün Doğrusu 1 ve Harman (şiir) isimli kitaplarını okumuştum. Harman hala başucu şiir kitabımdır.Ara ara açar rastgele şiirler okurum.Bununla birlikte yazardan ziyadesiyle etkilendiğimi de belirtmek isterim.Kendisi Sivas'lı olup ,aslen Karabağ'lıdır.Kitap yazarın gezi notlarından oluşuyor.204 sayfa.
Yavuz Bülent Bakiler ,1976'da Kültür Bakanlığı tarafından, Yugoslavya'nın Struga şehrinde yapılacak Şiir Festivali'ne Türkiye'yi temsilen gönderilir.(Struga Makedonya'ya bağlı bir şehir.) Festivalden bir gün önce, otelde Fazıl Hüsnü Dağlarca ile karşılaşır ve aralarında atışmaya varan bir sohbet başlar. Fazıl Hüsnü Dağlarca, "Sen bu festivale katılmayacak, sadece gözlemci olarak bulunacaksın" der, Yavuz Bülent Bâkiler'e.Yavuz Bülent Bakiler'de, buna kendisinin değil Yugoslav yöneticilerin karar vereceğini söyleyerek, festivale katılacağını söyler. Yavuz Bülent Bakiler, özellikle Üsküp'te ve Kosova'da yapılan ve günümüze ulaşan neredeyse tüm Selçuklu ve Osmanlı eserlerini gezer.Halkla iç içe olur, onlarla röportajlar yaparak, adeta gurbetten sılaya bir köprü görevi görür. Zira konuştukları insanların çoğunun, Türkiye'de akrabaları vardır.
Kitapta han, hamam, cami, imaret, türbe, tekke gibi mimari eserlerin özellikleri de anlatılmaktadır.
Kitapta ilk kez duyduğum kelimeler:
İnteljansiya:Aydınlar topluluğu
Ekalliyet:Azınlık
Velud:Doğurgan, çok doğuran
Münekkit:Eleştirmen, eleştirmeci
Müstağrip:Batılılaşmış ya da batı irfanıyla uğraşan kişi.
İntihal:Aşırma, bir tür sahtekarlık.