Yabanın, örümceği ağında, yılanı halka halinde, panteri pususunda saatler boyu hareketsiz tutan bir sabrı vardır; yaşamın kendisi gibi inatçı, yorulmaz, ısrarcı bir sabır. Bu sabır özellikle diğer canlıları avlarken gelir; işte, sürünün yan tarafına yapışıp ilerleyişini yavaşlatır, genç erkek geyikleri sinirlendirip anne geyikleri yavruları için endişelendirir, yaralı geyiği çaresiz bir öfkeyle delirtirken aynı ssbır Buck'a da gelmişti.
Sayfa 131 - Nora KitapKitabı okudu
...Seni etkileyen ama bir türlü anlatamadığın bu gerçeği,
aklıma gelen birkaç örnekle canlandırayım.
Göç zamanı yabanördekleri geçtiği sırada üzerinde uçtuk-
ları topraklarda tuhaf bir kımıldanma başlar. Evcil ördek-
ler, o büyük üçgen biçimindeki uçuşların etkisinde kaldık-
larından, acemi acemi sıçrarlar. Yabanın çağrısı, onlarda
atalarından kalma bilmem hangi yabansı duygulan dep-
reştirir. Çiftlik ördekleri, bir an için göçmen kuş oluverir,
içinden, havuzlann, solucanlann, kümeslerin gösterişsiz
görüntüleri geçen şu küçük kafada, ansızın geniş toprakla-
nn, engin rüzgârlann, denizlerin özlemi canlanır. Hayvan,
o ana kadar beyninin, bunca güzellikleri içine alacak kadar
geniş olduğunu bilmiyordu.
Ama şimdi kanat çırpıyor, tanelere, solucana burun kıvırı-
yor ve bir yaban ördeği olmak istiyor.
“ O acımasız gösteriyi her seyredişinde aldığı ders hep aklına geliyordu: Sopa kimdeyse, kanun onun elindedir. “