"Mademki düşünüyorum. O halde varım, mademki duyuyorum, o halde varım, madem ki harp ediyorum, o halde varım, mademki ıstırap çekiyorum, o halde varım! Sefilim varım, budalayım varım ! Varım, varım !"
Şimdi ben sana yalnız şunu söyleyebilirim : "Çocuk kalbinin, çocuk ruhunun bağdaşmadığı herşeyi reddettin. İşte beni teselli eden budur. Bir şimşek gibi yaşadın sen. Bir defa çaktın ve söndün. Şimşeği çaktıran göktür. Ve gök ebedidir. İşte budur beni teselli eden. Bir başka tesellim daha var: İnsandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez. Yeryüzünde bizi neler beklerse beklesin, insanoğlu doğdukça ve öldükçe, insanoğlu yaşadıkça, hak ve doğruluk denen şey de var olacaktır..."